Peter Gerrets.
Ik ben Peter. Op 15-06-1949 geboren in Delft. Vanaf mijn 7e voelde ik me aangetrokken tot jongens. Ik was ontevreden met mijzelf. Met mijn lichaam. Niet sterk, niet stoer, niet sportief genoeg. Ik wilde ánders zijn, die ander zijn. Wat liefde was, wist ik niet. Heb ik nooit geweten. Voelde me de oudste zoon die niet voldeed aan de verwachtingen van mijn vader. Ik moest een kerel worden en werd naar de scouts gestuurd, naar zwemles en judo. Na een judoles douchte ik in een gezamenlijke doucheruimte. Een 'bloedmooie' jongen van ongeveer 18 was aan het douchen.
Hij kwam bij me staan, streelde me, omhelsde me, betastte me. Ik was 12 en voelde me eindelijk gezien, geliefd, gerespecteerd. Het was een tedere ervaring die ik nog koester. Op weg naar huis werd ik me ineens bewust dat ik in Gods ogen iets verschrikkelijks had gedaan. Ik had moeten wegrennen, dit was een heel erge zonde en jarenlang heb ik gezwegen over wat er gebeurd was.
Ik groeide op in de zestiger jaren van de vorige eeuw
Over seks werd niet gesproken. Thuis niet, op school niet, in de kerk niet. Jarenlang heb ik gebeden of God mij geen homo wilde laten worden, dat Hij mij niet zou straffen met ernstige ziekten. In mijn tienerjaren kwam ik in orthodox-reformatorische kerken, onder een oordeelsprediking. Ik was bang voor God en bang voor de dood. Ik stortte psychisch in op mijn 18e. In die periode las ik veel en luisterde ik veel naar de radio. Toén werd mij duidelijk wat Jezus voor mij gedaan had, dat ik me aan Hem mocht toevertrouwen met al mijn zonden. Maar toen ik dat deed, veranderde er niets. Hij zou mijn zondige gedachten, gevoelens en verlangens toch veranderen?
Onderdrukken van gevoelens
Ik volgde de onderwijzersopleiding in Rotterdam en ineens kreeg ik een roeping om predikant te worden. Ik snapte er niets meer van. God roept iemand met homoseksuele gevoelens en verlangens? Die roeping werd bevestigd. Ik rondde mijn onderwijzersopleiding af en startte een studie theologie in Brussel. Met hart en ziel stortte ik me op deze studie en sloot deze succesvol af. Uit alle macht onderdrukte ik mijn gevoelens en verlangens.
Vanaf mijn 19e tot aan mijn 55e heb ik een charismatisch hulpcircuit doorlopen. Pastorale gesprekken, gebed onder handoplegging, uitdrijven van demonen, begeleiding door een christen-psycholoog en een christen-psychiater. Maar Peter bleef Peter. Altijd gebeden om verandering van mijn geaardheid. Ik dacht dat het zou gebeuren bij mijn geloofsdoop, na de vervulling met de heilige Geest. Integendeel elke hulpverlener die met mij gebeden heeft, ervoer dat ik een bijzondere roeping van God had. Van huis uit Hervormd, zelf terechtgekomen in orthodox-reformatorische hoek, theologie gestudeerd aan een Vrij Evangelisch seminarium, werd ik predikant binnen de Pinkstergemeenten. Ik werkte in Enschede als predikant, als docent aan een bijbelschool in Rockanje, als predikant in Den Haag tot 2009.
Ik heb intieme lichamelijke contacten gehad, maar ik heb nooit in de gay-scene verkeerd, nooit orale of anale seks gehad. Maar in 1996 is het wel aan het licht gekomen en heb ik in de betreffende gemeente in het openbaar mijn schuld beleden. Dat was ook terecht. Eindelijk werd mijn geheim bekend, toen pas ook voor mijn familie. Ik was 46. In datzelfde jaar begon ik wegens nierfalen aan de dialyse. Ik moest mijn taak neerleggen, maar mocht later in een evangelische gemeente waarvan ik de voorganger inlichtte na verloop van tijd weer functioneren als hulppredikant en predikant. Op vrijwillige basis totdat ik vanwege mijn lichamelijke conditie niet meer kon. Ik maakte 4 jaar deel uit van een gesprekskring van ContrariO en was actief op het Regenboogforum.
In de Bijbel wordt alleen gesproken over excessen
Pas in 2009 op 59-jarige leeftijd kon ik mij voor Gods aangezicht accepteren. Ik ben nu vanaf 2009 actief op Facebook. Ik plaats overdenkingen, behandel thema's, kom openlijk uit voor mijn homo-zijn en heb een steeds groeiende kring volgers, waarvan de meesten uit orthodox-reformatorische kring.
Vanuit dat werk, ontvang ik veel vragen, ontvang ik bezoeken aan huis en begeleid ik jongeren en ouderen. Juist op Facebook wil ik orthodoxe christenen uit reformatorische en evangelische kringen bereiken met een Bijbels gefundeerde zienswijze op dit nog altijd hete hangijzer en dat lukt. Voor mij is de exegese van de Bijbel hierbij erg belangrijk. Mijn conclusie: in de Bijbel wordt alleen gesproken over excessen. Groepsverkrachting, tempelprostitutie, hetero's die zich als homo's gedragen, ongelijkwaardige relaties tussen heren en slaven of relaties waar binnen uitbuiting plaats vindt.
Nergens in de Bijbel wordt gesproken over een vrijwillige, gelijkwaardige, monogame relatie tussen mensen van hetzelfde geslacht op basis van liefde en trouw.
Zelf heb ik nooit een relatie gehad. Sinds 1996 heb ik ook nooit meer seksuele contacten gehad. Door de nierdialyse verdwijnen de seksuele verlangens. Ik hecht aan vriendschappen. Overigens sta ik achter mensen die wél een relatie aangaan.
Ik vind dit initiatief van wijdekerk fantastisch.
Wie je ook bent, weet dat Gods liefde in Christus allen insluit en niemand buitensluit.
