Anoniem.
Ik kwam op mijn 19e uit de kast en ben toen weggegaan bij de gereformeerde gemeente waarin ik ben opgegroeid. Ik ben er niet uitgezet, maar toen mijn ouders naar bijeenkomsten gingen die georganiseerd werden voor ouders van LHBT-ers werd ze daar verteld dat 'wij' de bijbel verdraaiden en verkeerd uitlegden zodat het in ons straatje past. Dit geeft duidelijk een standpunt weer, maar ik dacht dat het goed zou zijn en dat mijn ouders, die behoorlijk wat moeite hadden met mijn coming-out, er baat bij zouden hebben om andere LHBT-ouders te ontmoeten. Niet zo als ik hoopte dus.
Samen op zoek
Mijn vriendin zat in de PKN, gereformeerd verband. Zij gaf daar catechisatie aan tieners maar toen zij uit de kast kwam kon dat niet doorgaan.
Mijn vriendin en ik zijn samen twee jaar lang op zoek geweest naar 'ons plekje' binnen de gemeente van Christus. Het kerkverband maakte uiteindelijk niet eens zoveel meer uit, als er maar genoeg liefde was onder de mensen om ons ook een plek daar te gunnen. Wij hebben ons erg verstoten gevoeld. We wilden gewoon zondags naar een kerk waar we onze God konden aanbidden en eren met mede-gelovigen. Was dat te veel gevraagd?
Niet oordelen
Keer op keer ontdekten we dat de kerk waar we gingen kijken homoseksualiteit als zonde zag, niet accepteerde of in elk geval geen homo-huwelijken sloot. Dat laatste vinden we erg belangrijk aangezien we echt in de kerk voor God willen trouwen en wat zou het mooi zijn als dat kan in de kerk en met een voorganger waar je bekend en vertrouwd mee bent.
Uiteindelijk zijn wij min of meer neergestreken bij Doorbrekers. De meningen daar zijn weliswaar verdeeld, maar het is bekend dat wij een stel zijn en de oprichter, Peter Pauwe, geeft aan dat hij niet mag en wil oordelen. Hij roept zijn luisteraars op iedereen lief te hebben, ongeacht ras, leefstijl, geaardheid, etc. Met Gods genade is er een leven in vrijheid, ook voor ons.
