Hans Zellenrath.
Vorige week plaatste ik ons 'succesverhaal' op de site, samen met mijn man Marinus 46 jaar samen.
Maar vóór die tijd, als opgroeiende puber, was ik een eenzaam kind.
Prima ouders, niets mis mee, die mij aanvaardden zoals ik ben. Toch was die eenzaamheid knagend, een existentiële eenzaamheid. Eens schouwde ik in een zwart gat, zo akelig, zo duister, de put van angst....
Gelovig kind en toch..... Ontluikende homoseksualiteit waarmee ik eigenlijk niet eens zo zat. Ik was 17 toen ik uit de kast kwam. 'O’, zei mijn vader heel verstandig, ‘dat kan een tijdelijke ontwikkeling zijn, we wachten maar af’. ‘Ja’ zei ik, ‘we wachten wel af dan zien jullie het wel dat het zo is.' Het was wel 1963 in een gereformeerd synodaal gezin. Buitengewoon dankbaar voor de liefde van mijn ouders.
Ik groeide op, en bezocht conventies van de CWN (Charismatische Werkgemeenschap Nederland). Het doel is meer Heilige Geest in de gewone gevestigde kerken. Daar ben ik gedoopt in de Heilige Geest en ik moet jullie zeggen, die Geest is nooit geweken. Wél dwaalde ik soms af en bedroefde de Geest. Maar het mooiste is: de eenzaamheid was weg, nooit meer existentieel eenzaam sinds die tijd.
Een psalm
God heb ik lief, want die getrouwe Heer
nam toen ik riep, met toegenegen oren
mijn woorden aan, Hij zal mij blijven horen:
en levenslang ben ik niet eenzaam meer.
Psalm 116, op mijn leven geschreven!
Het is waar geworden in mijn levensgang. Een wonderbaarlijke God, die wij niet begrijpen, maar die er wel is, altijd. LHBT-er zijn maakt niets uit als je je leven legt in de handen van die God. Hij zal je aan het licht brengen op Zijn manier. Vertrouw op Hem te allen tijde. Stort je hart uit voor Zijn aangezicht. God is ons een verberging in benauwdheid.
Thuiskomen bij God
Vijftien jaar ben ik niet meer in de kerk geweest, terwijl mijn man trouw bleef aan de PKN. De theologie van Calvijn vond ik naargeestig en met de uitverkiezing kon ik niets. In de vrije wil geloofde ik. Ongeveer 8 jaar geleden was er een stem in mij die aanhield: 'Je moet gedoopt worden!' Ik zei ik ben al gedoopt als baby..... toch hield de ingeving aan! Ik ging op zoek via internet en kwam uiteindelijk terecht bij de 'Kerk van de Nazarener' in Vlaardingen, bij ds. Ed Meenderink die ik al kende van vroeger. Ik legde hem uit wat ik wilde, gedoopt worden. Hij zei: 'O, dat is goed en naar dooponderricht hoef je niet want je weet er al genoeg van.' Zo heb ik de geloofsdoop ondergaan op zondag 14 februari 2010 in de 'Kerk van de Nazarener' te Vlaardingen. Als wij ja zeggen op de stem van God leidt Hij ons, soms door donkere dalen waar wij dwalen, door een vreemde stem bekoord. Maar Hij brengt ons terug naar de kudde. Daar in die kerk werd ik lid en kreeg tevens weer een taak van emancipatie voor LHBT-ers in die gemeente. Wat bleek? De Geest was nooit geweken, ik was weggegaan. Met mijn geloofsdoop werd mijn wedergeboorte uit water en Geest volkomen duidelijk voor mij.
Ook heb ik altijd op de bres gestaan voor LHBT-ers. In 1992 richtte ik met een vriend Cees Meynen de ERV (Evangelisch Roze Vieringen) op in Amsterdam. In 2017 bestaat de ERV 25 jaar en velen zijn daar getroost en hebben daar gehoord dat ze er bij mogen horen, dat zij geliefden zijn om Jezus wil! Veel kerkelijk getraumatiseerden vingen wij daar op en gaven hen nieuwe hoop en een kerkelijk thuis en mochten we vertellen dat God echt van hen houdt.
Zo heeft de Heer mijn leven wonderlijk geleid tot op de huidige dag. In verwondering en dankbaar kijk ik terug. Samen met Marinus hebben wij een zinvol leven en samen worden wij ouder (71 en 72 jaar), step by step, tot in Gods heerlijke Koninkrijk door Jezus Christus onze Heer. Hij is een God van liefde en genade!
Vreest niet, Ik ben er!
Bijna 47 jaar samen met Marinus, mijn man. God is goed voor ons geweest en heeft ons met Zijn liefde omarmt. Hij maakte het kwade goed, hij is het die u hoedt. Vertrouw Hem, Hij wil uw leven, niet uw dood. En waarom alles zo? Ach, de schepping zucht en wacht op de voleinding. Wij zuchten mee, maar zeker van de overwinning in Christus Jezus, onze Heer.
