Jan-Anne Slot.
Ik ben Jan Anne Slot, voorganger van de Nieuwe Hoop Familiekerk. Onze gemeente is door een proces van verandering gegaan, wat er toe geleid heeft dat wij openstaan voor een actieve deelname aan onze diensten en activiteiten voor de hele LHBT groep, maar eigenlijk voor iedereen die op religieuze gronden in de huidige kerk worden afgewezen.
Het is ongeveer 12 jaar geleden dat ik het niet meer zag zitten om verder te gaan als voorganger van onze gemeente.
Je zult zich afvragen wat voor een gemeente, dat is wel lastig te omschrijven omdat ik onze gemeente niet langer meer in een hoek wil laten zetten. Eigenlijk zijn we ook niet meer in een hoek te zetten vanwege onze overtuigingen. Wij behoren oorspronkelijk toe aan de charismatische kant van de Pinkster- en Evangelische beweging.
Gods liefde maakt vrij
Toen ik als voorganger 12 jaar geleden er helemaal doorheen zat, wilde ik stoppen met de kerk. De dag dat ik het besloot raakte God mijn binnenste/hart zo diep aan en nam allerlei vooroordelen, veroordeling, aanstoot en boosheid weg. Hij vervulde mijn hele wezen met Zijn liefde. Dit was zo’n diepe ervaring, enorm emotioneel en het veranderde mij als persoon compleet. Ik kwam in conflict met mijn ratio qua Bijbelkennis en de liefde welke in mijn hart uitgestort was. De liefde die mij overgenomen had maakte dat ik heel anders de Bijbel leerde lezen en het heel anders ging interpreteren. Ik ontdekte dat God, die liefde is, niemand afwijst en dat ik dat ook niet moest doen, te beginnen bij mijzelf. Ik voelde me geaccepteerd door God met wie ik was en ik hoefde niet te voldoen aan hoe mensen vonden dat ik zou zijn. Wat was dat opnieuw een bevrijding, blij zijn met jezelf in wie je bent. Toen begon mijn nieuwe missie, om de mensen in onze gemeente mee te nemen in een avontuur waarin oude waarden nog eens kritische bekeken moesten worden. Daarbij kwamen vele onderwerpen aan de beurt.
Cultuurverandering
Op een dag kwam er via een christelijke nieuwssite een artikel voorbij met de volgende kop: “Jonge homo zoekt kerk”. Dat artikel ging erover dat deze jongen telkens werd weggestuurd, omdat hij zich niet wilde bekeren van zijn homo zijn. Ik wilde direct reageren op dat artikel met: laat hem maar naar ons toekomen want bij ons is hij meer dan welkom. Net voor ik het mailtje verzond, dacht ik: ‘laat ik eerst kijken wat de mensen in de gemeente vinden’. Dus ik stuurde dat artikel per mail door naar elke gemeentelid in onze kerk. Ik schrok van de reacties. Zoals je zult begrijpen kwamen daar alle christelijke cliché’s naar boven die er rondgaan. Ik begreep toen dat er veel werk te doen was om een cultuurwijziging te ondergaan in onze gemeente. Cultuur verander je niet over een nachtje slapen. We zijn in gesprek gegaan met de gemeente over het hart van God de Vader, over genade, over oordelen versus liefde. Telkens benoemde ik daar dat dit ook voor homo’s en lesbiennes gold. Mijn mening was dat wij open moesten staan en hen welkom moesten heten ook al hebben ze een andere seksuele geaardheid. Nu, 12 jaar later, is de LHBT groep van harte welkom.
Gastvrije kerk voor iedereen
De kerk moet een kerk zijn voor iedereen dus een ‘wijdekerk’-kerk. Wij zijn van mening dat het leven met God zich niet alleen afspeelt in de kerk maar in het individuele leven van een ieder lid. De kerk is dus een samen zijn om te delen over jou leven met God. Wij heten jou als homo, lesbo, bi of transgender welkom in onze gemeente, gewoon omdat God de Vader jou net zo van harte liefheeft als mij. Je bent welkom om actief mee te werken in onze gemeente. Het motto in onze gemeente en aanleunende kringloopwinkels is: “LIEFDE FAALT NOOIT” Hieruit willen wij met ieder mens omgaan, wij zijn mensen die van mensen houden. Ben je in de buurt kom gerust eens bij ons kijken.
