Miranda Terpstra.
Het onuitgesprokene, dat je zonder dat iemand het zegt, weet dat er gevolgen zijn als je kritische vragen stelt of een andere overtuiging hebt binnen je christenfamilie, in dit geval over homoseksualiteit en geloof.
Zo ken ik mensen die mij alleen achter de schermen bemoedigen op mijn weg, want anders raken ze evangelische contacten, klanten of spreekbeurten kwijt.
Veiligheid
Het voelt voor mij alsof de onuitgesproken gedragscode rondom homoseksualiteit een jas is die tot de nek toe dichtgeritst zit. Het is niet heel aantrekkelijk die jas uit te trekken want dan sta je ineens naakt voor je broeders en zusters. Die jas geeft je een omhulling, een soort van veiligheid. Het is niet aantrekkelijk die jas uit te trekken voor de paar mensen die erbij gebaat zijn als je opstaat en je uitspreek terwijl het jezelf in een oncomfortabele positie zet.
Een drempel over
Ja maar, de eenheid binnen de kerk is ook belangrijk, is een argument dat ik veel hoor. Ik vraag me wel eens af of wij werkelijk een besef hebben van wat eenheid is. Is eenheid een synoniem voor gelijkvormig en gelijkstemmigheid? Of is eenheid iets groters en hebben wij geen idee wat God bedoelde met deze eenheid? Zo groot, zo hoog, zo diep, zo wijds? Wat als die eenheid juist ligt in de verbinding met diegenen die jij niet verstaat of diegenen die je oncomfortabel doen voelen? Wat als jij de sleutel bent om bij te dragen aan die eenheid? Dan moet je misschien een drempel over en naar buiten zonder jas, wetende dat je als deel van Zijn lichaam een functie hebt, ook als er niemand jubelt.
Dat onuitgesprokene is voor mij zoals Eva zich verhulde achter het vijgenblad. Het is schaamte. Het is angst voor kwetsbaarheid en naakt zijn ten opzichte van elkaar. Maar weet je? Ik geloof niet dat angst hoort te regeren, maar liefde!
Zonder oordeel
Op een dag mag ik terugkijken op wat ik met Zijn gift gedaan heb in de wereld. Dan gaat het niet om de ander, dan gaat het om mijn hart. Dan gaat het om wat ik heb gegeven aan degenen die dorstig waren en die honger hadden.
Wat heb ik gegeven aan mijn homoseksuele broeders en zusters? Hebben zij in mij Christus gezien en heb ik in hen Christus ontmoet? Daar gaat het om!
Ik heb veel geleerd van Eva. Met name dat we beter niet kunnen snoepen van de boom van kennis van goed en kwaad. Ik vraag me weleens af, hoe zouden we leven als we alleen nog zouden eten van de boom van Leven?
Zonder oordeel, geloof ik. Omdat we het dan weer aan God toevertrouwen.
Miranda Terpstra is auteur van het boek ‘Hartenvrouw’, een boek met portretten van 15 dames van verschillende leeftijden en vanuit diverse christelijke achtergronden.
