Friedhelm Lamper.
Toen ik 22 jaar was, wist ik al dat ik homo was, maar in die tijd 1972, was het niet zo gemakkelijk om daar voor uit te komen. Ik had altijd wel moderne ouders, mijn vader was schipper en wij zaten als gezin altijd aan boord. Ik kan mij nog herinneren dat wij wel eens naast een schip lagen, waar een openlijke homo als matroos aan boord was. Mijn ouders deden daar niet moeilijk over en ik ben veel met hem om gegaan. Een bakkie doen en gezellig kletsen, maar nooit iets anders.
Ik was toen nog rond 10 jaar en wist van niets. Op het internaat had ik al meer oog voor jongens dan voor meisjes. Later toen ik rond 20 jaar was kwam ik mijn vrouw tegen en zijn we getrouwd. Alles was nieuw en leuk en al snel kwamen er 2 kinderen. In die tijd wist mijn vrouw wel dat ik gevoelens voor mannen had. Liefde overwint alles, dachten wij. Na 15 jaar huwelijk ging het van lieverlee minder goed met ons. Mijn verlangen naar mannelijke liefde werd steeds sterker. Toen was het snel bekeken, ik kwam Peter tegen en wij gingen uit elkaar.
Belijdenis
Wat de kerk betreft, wij waren lid van de Hervormde kerk in Hansweert en die deden niet moeilijk, enige tijd na de scheiding kreeg ik bezoek van een ouderling, hij vroeg of ik belijdenis wilde doen. Ik zei je weet toch dat ik homo ben. Zijn antwoord: toch ben je een kind van God en wie zijn wij om jou te veroordelen. Toen heb ik belijdenis gedaan. Later ben ik in Goes samen gaan wonen met Peter. Wij gingen daar altijd naar de gereformeerde kerk en het was geen probleem dat wij samen waren. Na 15 jaar is Peter gestorven aan een hartaanval en hij is vanuit de kerk begraven. Onder grote belangstelling, want op maatschappelijk vlak was hij een gezien man. Ook in het Klooster Koningshoeven, waar ik na het overlijden van Peter in retraite ging, kwam ik alleen maar positieve dingen tegen. De gastenbroeder nodigde mij uit voor eucharistie viering. Ik zei, ik ben protestant en homo, dat is toch allemaal tegen jullie regels. De andere morgen bij de viering wilde ik niet naar voren komen, maar hij kwam mij halen en zei, jij bent ook een kind van God.
Roze Advent vieringen
Enkele jaren later ontmoette ik mijn huidige man, Robert . Wij zijn inmiddels 12 jaar getrouwd, ook in de kerk en wonen sinds 2 jaar in Vlissingen. Al die tijd hebben wij nergens onaangename dingen meegemaakt op kerkelijk gebied. Wij zijn in Goes lid geworden van de Doopsgezinde gemeente die samen werkt met de Vrijzinnig hervormden. In dit kerkgebouw hebben wij al 6 jaar Roze Advent vieringen georganiseerd, wij zijn lid van het CHJC. Dit met wisselende voorgangers uit alle kerkelijke richtingen. Nu wij in Vlissingen wonen zijn wij lid van de Doopsgezinde gemeente en de Koorkerk die Vrijzinnig is. Dit jaar hebben wij de roze advent viering in Middelburg gehouden. Wij hebben een artikel in de krant, de PCZ gehad over de vieringen en dat heeft een hoop mensen bewogen om te komen.
Dus mijn verhaal is erg positief en ik zou willen dat iedere homo/lesbo datzelfde kan ervaren. De gemeentes waar wij ons in bewegen, hebben voor ons altijd als een warm bad gewerkt. Ik wens iedereen hetzelfde toe.
