Frank van Reenen.
Als vader ervaar je soms pijn. Het is moeilijk als anderen een oordeel hebben over mijn zoon en schoonzoon. Soms hoor ik dit letterlijk, vaker indirect of helemaal niet, maar gaan mensen je uit de weg. Mensen kunnen je ook ongevraagd even vertellen, dat ze precies weten wat God ervan vindt. Ik mis daarin de christelijke liefde. Iemand neersabelen is zo makkelijk. Mensen mogen zich best eerst wat meer verdiepen in de problematiek. De grote uitdaging is om vanuit liefde en respect hiermee om te gaan.
Niet om eigen gelijk te halen. Respect hebben voor elkaars mening, ook al ben je het niet met elkaar eens.
Kerk zijn
Mijn gevoel bij de kerk is nu anders dan vroeger, ik zit er niet meer onbevangen in. We zijn echt wel beschadigd door alles wat er is gebeurd. Ik ben op mijn hoede voor dingen die soms zo makkelijk worden gezegd. Het komt erop aan, dat wat verkondigd wordt, ook wordt toegepast in de praktijk, dat het geen mooie woorden blijven. Er zit ook nog een stuk teleurstelling in het proces van de kerk rondom beleidsvorming over homoseksualiteit. Hoe het een en ander gegaan is, niet zozeer de uitkomst.
Ik heb gemist dat de pastorale zorg voor de homoseksuelen voorop staat. Dat is toch de core business van de kerk. Ik heb het bezinnen vanuit de bron, de Bijbel gemist in de zondagse dienst. De uitkomst op zich kan ik best mee leven. Dat onze zoon wel aan het avondmaal mag is voor ons heel belangrijk.
Verhef je niet boven een ander
Ten diepste heb ik er moeite mee dat sommige christenen zich boven een ander verheffen, terwijl ieder mens het verlossingswerk van Jezus nodig heeft. Niemand uitgezonderd! Dat het onderwerp homoseksualiteit soms zo wordt uitvergroot, alsof het belangrijker is dan alle andere onderwerpen, dat vind ik erg lastig. Het zou in de eerste plaats moeten gaan over het accepteren van Jezus als verlosser. Gelukkig ervaren we ook steun en medeleven van gemeenteleden.
Ik krijg soms ook het gevoel dat men liever heeft dat ik zwijg, omdat als je er niet over praat je het kunt negeren. Dit kan ik als vader niet. Ik heb de pijn gezien die juist dit onderwerp teweegbrengt en ik heb het ook zelf ervaren. Ook als naasten van een LHBT-er ga je door een heel proces, waarin je schade oploopt maar ook weer mooie dingen tegenkomt.
Caritas
Ik bezoek samen met mijn vrouw ook de bijeenkomsten van Caritas, een oudergespreksgroep van Contrario. Daar vinden we dat luisterende oor, daar delen we ervaringen en is herkenning in waar we tegen aanlopen. De pijn van afwijzing van jouw kind. Je hebt als ouder behoefte aan steun en dat vind je helaas op weinig plaatsen.
Meewerken aan WIJdekerk
Dat bracht mij bij WIJdekerk. Het spreekt mij aan dat er op dit platvorm een positieve en eerlijke benadering is van wat mensen beleven. Dingen worden eerlijk benoemd en iedereen mag daar ruimte innemen, ook als het soms schuurt met eigen overtuiging. Ik wil er aan bijdragen dat er meer openheid komt. Dat LHBT-ers er niet alleen voor staan en in stilte zo erg lijden dat ze niet verder willen leven. Maar dat we als christenen samen met hen optrekken, hen steun bieden en helpen.
Ik zie dat als 1e taak binnen een kerk, het bieden van veiligheid en steun. De praktijk is dat het regelmatig veel pijn en frustratie oplevert. Het sterkt mij in de overtuiging dat deze verhalen gehoord moeten worden, zodat mensen kennis kunnen nemen van de pijn en de soms verstrekkende gevolgen.
Ik lees in bijna alle verhalen dat, los van het wel of niet hebben van een relatie, het vooral gaat om het gevoel van eigenwaarde, het er mogen zijn, het waardevol zijn. Heel vaak is het daar gruwelijk misgegaan. Hoe kan iemand tot zijn recht komen, als hij/zij niet van zichzelf kan houden. Hoe kan hij/zij het gebod heb je naaste lief als jezelf toepassen, als je niet eens van jezelf kunt houden. Daarvoor is het nodig om naast deze mensen te gaan staan. Hen helpen hun eigenwaarde terug te vinden, voor God en voor anderen mensen. Ik zou het erg mooi vinden dat LHBT-ers juist in hun moeiten en pijn God (terug) vinden in plaats van Hem de rug toe keren. Dat ze gesteund worden en ervaren dat ze er niet alleen voor staan. En het zou daarbij heel mooi zijn als ze weer een plek vinden voor ontmoeting met God en hun medemensen. Ik ben ik ervan overtuigd dat dit zoveel moois op gaat leveren.
Frank is vader van 3 kinderen, waaronder een zoon met een ander geaardheid.
