Miranda Terpstra.
Ik volg deze verrassende fotograaf met die bijzondere naam al een poosje. Ik kwam met hem in aanraking door een fotoproject dat hij is aangegaan voor het blad WINQ (=lifestyle-tijdschrift dat zich richt op homomannen) met daarin verhalen van gelovige LHBT-ers.
Omdat zij heidenen waren…..
Armando noemt zichzelf agnostisch vanaf zijn 18e jaar. Zijn moeder is een Rooms Katholieke vrouw en zijn vader heeft een protestantse achtergrond. Het huwelijk tussen hen was in die tijd een probleem. Zijn ouders hebben in de opvoeding Armando vrij gelaten in zijn keuze om wel of niet te (gaan) geloven. Armando kwam toch in de Rooms Katholieke kerk van zijn 7e tot zijn 12e jaar. Deze kerkbezoeken werden door zijn Rooms Katholieke basisschool georganiseerd. Hij herinnert zich hoe hij met een groepje kinderen apart werd gezet, omdat zij ‘heidenen’ waren. Dit onderscheid maken, doet natuurlijk wel iets met een kind. Zo herinnert hij zich dat hij ook graag een hostie wilde ontvangen, maar heiden werden hiervan uitgesloten. Pas veel later tijdens een begrafenis kon Armando zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en nam stiekem een hostie. Vroeger was hij wel bang voor God, voor zijn almacht. Armando was bang voor represailles. Met zijn kinderlijke blik vond hij God niet erg genadig naar Zijn eigen zoon, laat staan wat God zou doen naar een heiden als hij? Het kerkgebouw van zijn jeugd is na de leegloop van de gemeente afgebroken. Op dezelfde plek is wel een kleinere kerk terug gekomen.
Armando kreeg op zekere dag van zijn oma een kinderbijbel aangereikt en hij genoot van de verhalen. Ook nu nog ziet hij in die verhalen de symbolische waarde ervan. De leefregel, ‘heb uw naaste lief als uzelf’, ervaart Armando als iets moois. Hij heeft nog steeds een fascinatie voor kerkgebouwen, de sfeer en de gekleurde ‘glas in lood’- ramen.
Passie in de fotografie
Armando is na de kunstacademie fotograaf geworden en heeft nu een eigen modellenbureau. In zijn werk voor WINQ krijgt hij veel creatieve ruimte om projecten aan te gaan. Hij is een fotograaf die niet alleen graag de diversiteit opzoekt, maar ook de scherpe rauwe randjes. LHBT- ers worden net als andere groepen vaak over één kam geschoren. Voor hem is de uitdaging om juist te tonen hoe divers en uniek elk mens is. Het homo zijn is in ieder geval voor Armando slechts een onderdeel van de persoon die hij is.
Fotoproject WINQ
Bij het project met gelovige LHBT-ers ging Armando het er niet om een geloofsovertuiging te vinden. Hij zag wel als rode draad bij de verhalen, dat gelovige mensen misschien makkelijker zingeving vinden in hun leven. Dat kan een soort van rust brengen, juist die rust zou Armando ook graag willen ervaren. Armando nodigde twaalf LHBT-ers uit, met in gedachten de twaalf apostelen van Jezus. Die waren ook ieder divers, maar allen hadden ze Jezus als verbindende factor. De ontdekking van de diversiteit bij gelovige LHBT-ers was mooi. In dit project wilde ik niet mijn eigen mening over geloof tot uiting brengen. Gelovigen worden net zo goed weggezet als aparte groep. In al mijn werk wil ik de unieke en diverse mens tonen. In dit geval ook (be)luisteren door de interviews, zo meende hij.
Voor het project ontmoette hij een lesbienne, die binnen de Evangelische wereld behoorlijk schade heeft opgelopen. De evangelische mensen waarmee zij te maken had, beschouwen homoseksualiteit als zonde en duivels. Zoals men dit in de Bijbel deed bij ziekten en kwalen, probeerde men ook bij haar door handenoplegging de demonen* al schreeuwende en met stemverheffing uit te drijven. Hij vond dit best schokkend om te ervaren, dat er zoveel verdriet is aangedaan en echt schade wordt aangebracht aan mensen. Dit heeft Armando zeker aan het denken gezet.
Armando’s blik op kerk en geloof
Door het buitensluiten en door de verschillende visies over de Bijbel, die allen als dé waarheid worden gelanceerd, zeg ik daarom weleens: ‘mensen hebben God eigenlijk dood gemaakt. Deze denkwijzen richten veel schade en pijn aan bij de medemens. Wat ik mis, is de liefde, ik vind de manier van uitdragen van het geloof soms respectloos, daar waar het schuurt aan de vrijheid van een ander. Ik vind het een gemiste kans dat deze mensen hun talent, gaven en karakter niet ten goede kunnen inzetten. In veel gevallen moeten LHBT-ers breken met hun familie, dus breken met hun wortels. Hoe ingrijpend is dat? Ik vraag me weleens af of de mensen die breken met hun kinderen zich nog weleens afvragen wat er van hun kind terecht gekomen is? Volgens mij zijn de teksten over homoseksualiteit binnen de vroegere kerk te sterk benadrukt, simpelweg uit angst dat de kerk zou leeglopen, immers homoseksuelen verwekken in de regel geen kinderen? In de Romeinse tijd was homoseksualiteit een ‘hogere’ liefde. Leonardo da Vinci was homofiel, maar dat feitje laten kerkelijke geschiedschrijvers liever maar weg, net als Robin Hood. Zo zijn er bij de diverse Bijbelvertalingen ook weer bepaalde aspecten verdwenen. Dus kun je zo’n boek in zijn geheel niet altijd zien als ‘de totale waarheid’.
Ik erken wel zekere waarden in de Bijbel. Voor mij blijven het geloof en de Bijbel dezelfde combinatie als een Ikea-kast en het boekje dat je daarbij krijgt. Er staan handige zaken in maar het gaat uiteindelijk om de kast.
Het volledige artikel kun je bekijken en lezen via onze pagina Wijdekerk informeert
Armando Branco is fotograaf. Op armandobranco.com vindt je meer van zijn werk.
* demon is van het Griekse δαίμων (daimoon) afgeleid, 'godheid'. wordt in het christendom gewoonlijk opgevat als een 'gevallen engel', 'duivel', of 'boze of onreine geest'.
