Alita Smit.
Ik heb een hele leuke jeugd gehad. Nooit problemen. In een liefdevol gezin ben ik opgegroeid met twee oudere broers en een zusje. Mijn ouders gaan/gingen altijd naar de Hersteld Hervormde kerk* en zo ben ik ook opgevoed. Elke zondag naar de gemeente en alle clubs die erbij hoorden. Mijn ouders zijn voorheen nooit echt in contact gekomen met homoseksualiteit. Mijn moeder heeft wel eens gezegd, dat als één van haar kinderen homoseksueel zou zijn, zij er in eerste instantie wel moeite mee zou hebben, maar ‘het’ wel zou accepteren. En zo is het precies gegaan. Op 18 jarige leeftijd ben ik uit de kast gekomen in deze gelovige kerkgemeenschap, maar dit viel niet bij iedereen in goede aarde. Door de laatdunkende opmerkingen van hen, creëerde ik voor mijzelf een grote afkeer tegen de Bijbel en de kerk. Ik merkte dat als christenen over homoseksualiteit praatten, dat ik mij meteen gekwetst voelde. Ook al was het niet eens altijd negatief. Ik kwam erachter dat bij lange na niet iedereen wist, wat er in de Bijbel stond over homoseksualiteit. Dat gold ook voor mijn moeder. Zij heeft toen veel onderzoek gedaan en er met meerdere mensen over gesproken. De gesprekken waar ze het meest aan had, waren de contacten met christenen met een sterke overtuiging. Zij zeiden dat God iedereen heeft gemaakt en van iedereen houdt en dat het geluk van iemand voorop staat. Daarnaast bepaalt de mens niet dat de ene zonde erger is of zwaarder weegt dan de andere zonde. Mijn moeder heeft mij geïnspireerd tot het maken van de documentaire.
De documentaire
Naarmate ik er steeds meer over ging praten, merkte ik dat ook andere jongeren dezelfde pijn voelden. Deze pijn kwam voornamelijk voort uit onwetendheid van andere mensen. Ik ontwikkelde een methode om andere mensen te laten zien/vertellen wat er nou echt in de Bijbel staat. Ik heb een documentaire gemaakt waarin mijn eigen zoektocht naar antwoorden naar voren komt. Ik hoop anderen op deze manier te inspireren om ook hun eigen antwoord te vinden. Toen ik begon aan de documentaire: ‘Uit de kast’ in de kerk, had ik een afkeer van de Bijbel en de kerk gekregen. Nu inmiddels niet meer, ik sta er nu veel vrijer in. Ik neem de Bijbel ook minder letterlijk en ik kijk niet zozeer alleen naar de regeltjes. Ik kijk naar de positieve dingen die in de Bijbel staan en deze probeer ik na te leven. Ik weet dat het geloof en homoseksualiteit zeker samen kan gaan. Ik heb nooit begrepen waarom sommige christenen liefde tussen twee mensen kunnen afwijzen. Mijn geloofsachtergrond zal echter altijd wel van invloed blijven op mijn werk. Ik kan heel slecht tegen onrechtvaardigheid en ik wil ook graag taboe doorbrekende onderwerpen aanpakken. Zij gaan voorkomen in mijn volgende documentaires.
Wie is God voor mij?
Ik weet niet goed wie God voor mij is. Ik ben nog jong en de wereld aan het ontdekken. Ook kan ik niet met de volle 100% zeggen of God bestaat, hierover heb ik mijn twijfels. Daarnaast is het wel zo dat als ik even een dipje heb, aan God om hulp vraag. En als het weer goed met me gaat, ben ik hiervoor dankbaar. Ik probeer de positieve regels in de Bijbel na te leven (zoals bijvoorbeeld de Tien Geboden**), waarvan ik vind dat iedereen dit zou moeten doen.
Wijdekerk
Ik vind het initiatief van Wijdekerk heel goed. Vooral omdat er ook onderwerpen en thema’s naar boven worden gehaald waarover de kerk niet altijd erg positief is geweest. Door de loop van de tijd hebben veel mensen een afkeer tegen het christelijk geloof gekregen. Door dit initiatief laat Wijdekerk aan buitenstaanders zien dat niet elke christen ‘zo’ in elkaar zit en dat laatste is heel belangrijk.
Persoonlijk advies
Ik zou de LHBT-ers willen meegeven, dat ze goed moeten nadenken. Waardoor en waarvoor hebben ze nou precies een afkeer gekregen, zijn het de mensen of gaat het om het geloof? Je moet bedenken dat de mensen jarenlang hebben gedacht en meegekregen dat homoseksualiteit anders en verkeerd is. Ook al zijn we met onze ontwikkelingen en inzichten verder, er zullen steeds mensen zijn die zo beperkt denken. Dit verandert niet één, twee, drie. Kom je in aanraking met zo iemand, raak dan niet gefrustreerd. Maar denk dat deze persoon er soms niks aan kan doen. Probeer te luisteren en vat het niet persoonlijk op. Vertel aan deze persoon hoe jij je erbij voelt en wat het voor jou betekent. Het kan best zo zijn dat deze persoon hier niet naar wil luisteren. Laat het dan voor wat het is, ‘pick your battles’ (kies je gevechten). Er zullen helaas steeds weer mensen nodig zijn om de vaste denkpatronen bij anderen te veranderen en te doorbreken.
Wat ik miste in de kerk
Wat ik zelf heb gemist binnen de kerk is het aanreiken van het thema zelf. Ik heb gehoord dat er wel kerken zijn, die ervoor open staan, maar als ik vraag hoe ze dat laten zien aan hun gemeente, dan is hier geen antwoord op. Openheid en duidelijkheid dat is belangrijk. Bijvoorbeeld: door een kerkdienst over homoseksualiteit, in de clubs het thema aanpakken, flyers meegeven. Daarnaast vind ik dat ze eerst zelf goed onderzoek moeten doen naar de achtergronden van het onderwerp. Doen ze dit niet, dan kunnen ze de LHBT- ers enorm pijn doen.
Lessen op de Middelbare school
Zelf heb ik lessen over dit thema gemist op de middelbare school. Er werd nooit gesproken over homoseksualiteit en dat vind ik heel verkeerd. Ik denk daarom dat de documentaire die ik maakte meer geschikt is voor de leraren, want het probleem ligt minder bij de leerlingen. Zij groeien er meer mee op, maar voor de leraren is het redelijk nieuw. Daarnaast vind ik dat in lesboeken alle aspecten en vormen van de menselijke seksualiteit en geaardheden naar voren moeten komen. In de bestaande lesboeken is meestal alleen de witte hetero in beeld en dit is niet realistisch.
Mijn documentaire is beschikbaar voor vertoningen. Erom heen heb ik ook een lespakket ontwikkeld, deze kan worden ingezet bij scholen, kerken en studentenverenigingen.
Alita Smit is 23 jaar en documentairemaakster. Meer over haar documentaire vindt je op haar website Uit de Kast. in de Kerk en haar facebook pagina.
