Miranda Terpstra. Interview met Marcel Alferink.
“Van verwond naar erfgenaam. Ik ben geen homo, maar ik ben ook een geslagen mens geweest." Zijn advies luidt: geef je rugzak maar aan God! Doe er afstand van en ga staan als een erfgenaam van God. (Galaten 4 vers 7 en 29).
Opgroeien als kind
Marcel Alferink werd in 1962 geboren in een Rooms-Katholiek gezin, het gezin bestond uit 11 kinderen waarvan zijn moeder de oudste dochter was. Marcel is geboren uit een ‘’one night stand’’ van zijn vader en moeder. Je zou kunnen zeggen dat Marcel een slechte start heeft gehad vanaf het allereerste begin tot aan zijn tienerjaren. Katholieke internaten met bijbehorend seksueel misbruik, een slechte relatie met zijn moeder, en ook met zijn stiefvader. Gedachten van zelfmoord, angst, minderwaardigheid, geen eigen liefde, uitzichtloosheid, gewelddadige gedachten ten opzichte van andere personen waren het gevolg.
Mijn genade is u genoeg
Toen kwam Diana in zijn leven. Zij was door God gegeven en de stabiele factor in zijn bestaan geworden. Hij is dankbaar voor hun drie mooie kinderen: Jeffrey is coach bij Laterna Magica en heeft een liefdevolle relatie. Nick studeert styling en is vrijgezel. Joanne heeft ook een vriend en is zangeres in een jeugdband. Hij is blij en dankbaar, dat het met zijn kinderen zoveel beter gaat dan hij ooit had kunnen dromen. Hij heeft een geweldige vrouw met engelengeduld. Het is goed en heel fijn als iedereen thuis is. Geweldig vindt hij dat! Hij is een man van de praktijk en werkt in de veevoerindustrie. Hij is dankbaar, tevreden en happy dat het goed gaat met de kinderen. Als ouders zijn ze gelukkig met de keuzes die de kinderen gemaakt hebben.
Vaderschap
Hij weet van zichzelf dat hij een hardwerkende vader is. Eigenlijk voortgekomen vanuit de diepe angst dat hij niet wilde dat zijn kinderen zou overkomen wat hem overkomen is. Hij wilde ze financiële zekerheid bieden. Daar vocht hij voor, niet begrijpende dat God voor hen zorgde. Hij is dankbaar dat zij soms rond zijn gekomen van paar tientjes per week en zij hebben het desondanks de beperking telkens voor elkaar gekregen. Diana heeft daardoor voor de kinderen gezorgd. Toch waren er altijd die vragen: Ben ik wel de vader die ik voor hen moet zijn? Heb ik dit wel verdiend? Kan ik die kar wel trekken?
Diepe schaamte
Toen kwamen de twee zonen ervoor uit dat ze homoseksueel zijn. Hij had wel eens van homo’s gehoord, en hij had weleens twee vrouwen zien vrijen. Hij was er verder niet mee bezig. Op een vakantie, voordat de jongens uit de kast kwamen, liepen ze ergens en toen heeft Marcel ergens gezegd: “Kijk een stelletje homo’s.” Ook heeft hij een keer gezegd: “Als één van mijn kinderen homo is, dan kan die vertrekken of opdonderen.” Daar schaamt hij zich nu diep voor. Waarom zeg je zoiets? Hij heeft het waarschijnlijk gezegd vanuit zijn eigen diepe verwonding, niet omdat hij meende wat hij uitkraamde. Hij kon zichzelf niet accepteren en niet van zichzelf houden, laat staan van de ander. Verwonding vanuit zijn eigen jeugd. Hij had er in principe niets op tegen, dus waarom zeg je zoiets! Woorden hebben kracht die je uitspreekt ook in de hemelse gewesten.
Jezus de Redder
Eerst kwam Nick ‘uit de kast’, Zij zagen het niet aankomen, daarna kwam ook hun oudste zoon Jeffrey uit de kast. Dat was wel even een klap. Diana had wel het voorgevoel dat Jeffrey homo kon zijn. Zij hebben het er moeilijk mee gehad en voerden samen lange, maar goede gesprekken met hun beide zonen. Het heeft een tijd geduurd voor ze het gingen accepteren. De acceptatie kwam er toch, doordat zij Jezus kennen. Ze zijn door niemand begeleid vanuit de kerk en er werd vooral ook niet over gepraat. Nog steeds merken zij het stilzwijgen. Hij durft niet te zeggen of zijn kerk een homovriendelijke gemeente is. Wel werden zij overladen door liefde van Jezus zelf. Al die tijd hielp er niemand, iedereen wist het, maar niemand zei iets, of heeft gevraagd hoe het ging. Het enige waarmee ze geholpen zijn, is met de liefde van Jezus. Hij gaf aan op een gegeven moment: “Is dit jouw kind? Waarom hou je dan niet van hem? En als Ik al zoveel van jou heb gehouden Marcel en Ik accepteer jou als kind, dan toch ook jouw zoon!” Toen kwam er een diep besef over wat hij eerder tegen zijn zoons had gezegd en gingen bij Marcel de ogen open. Waarom las hij dit niet eerder? Waarom wist hij dit niet eerder voor al die mensen? Hij is gestorven voor alle mensen ongeacht hun geaardheid, achtergrond of religie.
Wie zal hen scheiden?
Het onderwerp homofilie wordt nooit aangehaald, althans niet in onze gemeente. Het is nog steeds erg moeilijk om daar openlijk over te praten. Ook andere moeilijke onderwerpen die er zijn in het dagelijkse leven vinden geen diepgang, daarentegen zijn er basis uitspraken genoeg. Ik word diep aangeraakt door bijvoorbeeld Romeinen 8 : 29 – 32. Wie zal hen dan veroordelen en wie zal hen scheiden van de liefde van Christus? Alles wat Hij wil is relatie met jou en mij, alles kun je bij Hem neerleggen. Geen enkele instantie heeft zich met ons herstel bemoeid. En in ‘no time’ heeft God onze moeiten gekeerd in zijn liefde. Hij zegt: “Heb lief met de liefde van God aan al degenen die jou gegeven zijn. Jij bent mijn geliefde kind en ik hou van jou zoals je bent.”
Meer Bijbelteksten
We zijn verschillend gemaakt en als christen gaan we staan in de belofte. Wij zijn de beloofde zonen en dochters. Als wij mondige kinderen van God zijn dan kunnen we daarmee woorden spreken over onze kinderen. Woorden van leven over hen en woorden van liefde. Als hij Jeffrey of Nick ziet, denkt hij niet dat zijn mijn homo’s, maar dan denkt hij dat zijn mijn geliefde zonen! Alstublieft leer hem omgaan met dingen die hij niet kan bevatten. Galaten 4 : vers 1 t/m 7
Erfgenaam zijn
Ik wil mondig zijn omdat ik iemand ben. Ik ben kostbaarheid voor God en dat maakt dat ik niet brutaal ben maar dat ik mondig ben, omdat ik mijn plek ken in Hem als erfgenaam! Als we niet kunnen zeggen wie wij zijn in Christus, blijven wij als slaaf! (slaaf oftewel slachtoffer van onze geschiedenis) Diegenen blijven onder de wet, maar wij zijn vrijgekocht, allemaal, en zijn zonen en dochters van de Allerhoogste God. Als erfgenaam heb je medezeggenschap! Wie ben jij om die ander dan te zeggen dat ze niet meetellen om welke reden dan ook? Zij zijn ook erfgenamen! Ik ben geen homo, maar ik ben ook een geslagen mens geweest, maar geef je rugzak aan God! Doe er afstand van en ga staan in het erfgenaam zijn van God, zoals Hij zijn belofte deed aan Abraham. Alles wat we samen bouwen in deze wereld wordt als we onze laatste adem uitblazen beoordeeld, niet geoordeeld. Wie jij ook bent, of wat je ook doet. Alles wat wij van ons zelf meedragen dat doet Jezus weg! Maar dat ene plekje in ons leven dat van Hem is en in ons als mens daarvan zegt Hij: “Mooi hé dat diamantje?” De rest wordt weggedaan door een al verterend vuur, het goede blijft behouden. Het doek van de tempel scheurde niet van onder naar boven, maar van boven naar beneden. Dat maakt duidelijk dat het niet door ons kwam. Die verblinding is weggenomen door een Goddelijk gebeuren, de weg naar God is daardoor weer open, Jezus heeft dat volbracht door zijn almacht. Wij leven in het aangename jaar des Heren, we hebben nu nog de tijd om wat te doen aan ons leven en Hij wil een relatie met ons. Jezus zegt: “Jullie zijn mijn kinderen en in Mij zijn jullie perfect.” Als ik als vader van drie kinderen íets kan geven, dan is het de liefde van God! Ik dacht dat ik al veel van mijn kinderen hield, maar door Gods grote liefde houd ik nog veel meer van hen. Er is zoveel moois op deze wereld waarom zetten we elkaar telkens in een hoek? We kunnen alles bestuderen maar er is er maar Één die alles kan! Geef Hem de kans! Ik ben geraakt door de liefde van Jezus en ik wou dat iedereen door zijn liefde aangeraakt wordt. Zo’n vonkje, dat Hij kan laten zijn wie jij bent en wie Hij voor jou is. Mooier is er niet! Ik kan amper geloven wie ik was en wie ik nu ben.
Afsluitend geef ik dit nog mee, Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des HEERE, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven.
Jeremia 29:11 NBG51.
Marcel Alferink, man van Diana en vader van 3 geliefde kinderen.
