Anoniem.
Het gezin waarin ik opgroeide ging naar de Vrijgemaakt Gereformeerde kerk. Ik kom uit een groot gezin. Ik verloor een aantal jaar geleden mijn moeder. Mijn moeder was altijd de spil van de familie. Wij zijn gelovig opgevoed en ik ben zelf altijd gelovig geweest en gebleven. Op mijn 17e jaar kwam ik uit de kast. Mijn moeder was ook in het geloof van de structuur en de regels. Ons gezin kon maar moeilijk met emoties omgaan. Mijn moeder pakte mijn hand en mijn vader wist niet te reageren. Het was wel overduidelijk dat ze het er moeilijk mee hadden. Ik ervoer dat de verwachting binnen het gezin was dat ik alleen zou blijven. Er werd een stappenplan gemaakt over hoe ik dit alles naar anderen ging vertellen. Ik denk dat schaamte de basis was voor dit stappenplan en ik voegde mij daarin.
Verwrongen beeld van liefde
Voordat ik uit de kast kwam en nog een poosje daarna, had ik een erg verwrongen beeld van de liefde. Ik had geregeld seks afspraken via een app Bullchat. Je hebt werkelijk sneller een seks afspraak dan je boodschappen bij de supermarkt. Ik denk dat het ook goed is dat ouders zich hiervan bewust zijn. Ik kon daar anoniem zijn en ik voelde me voor een half uurtje soort van geliefd. Seksualiteit is een lichamelijke uiting, het is iets tastbaars. Ik dacht in die tijd werkelijk dat het liefde was wat ik kreeg. Achteraf kan ik zien dat dit kwam doordat alle kamertjes in mijn hart zich sloten naar de buitenwereld als gevolg van de enorme afwijzing. De eenzaamheid die ik heb ervaren binnen de orthodoxe kerk, kan ik in geen woorden vangen. Het maakt mensen echt stuk. Ik weet dat veel orthodox christelijke lhbt-ers net zo’n verwrongen beeld van liefde kunnen ontwikkelen. En hun leegte kunnen gaan vullen met anonieme seks. Je ontwikkelt een verslaving door de leegte die je ervaart en hiermee probeer je de pijn daarvan te verdoven. Voor hen deel ik in het bijzonder mijn verhaal. Ik wil hen tonen dat ook hier weer ten goede wat kan veranderen. Dat je je eigenwaarde en zelfrespect kan terugvinden, zelfs als je net als ik er misschien een besmetting door oploopt. Dat verwrongen liefde zich kan herstellen naar duurzame en trouwe liefde.
Rouwen en waardigheid hervinden
In therapie heb ik geleerd mijn waardigheid weer te vinden. Ik heb daar mijn rouw kunnen verwerken om mijn verleden, en om de diagnose die dat alles heeft gebracht. En aanvaarden en leren omgaan met dat ik HIV besmet ben. Ik heb intens gehuild om mijn ervaren leegte en om de keuzes die ik vandaar uit heb gemaakt. En om de gevolgen die dat gebracht heeft. Het brengt rouw dat verwerkt moet worden. In eerste instantie had ik besloten ook door de ziekte dat ik alleen zou blijven. Door de therapie leerde ik dat ik grenzen mag stellen en dat ik nog steeds keuzes heb.
Toen mijn waardigheid terugkwam en mijn toekomstperspectief, kwam mijn partner in mijn leven en daarna ben ik van baan veranderd. Ik leerde ook direct hierin grenzen te stellen naar mijn vader. Ik zei hem: “Je mag er wat van vinden, maar ik wil dat je er niets over zegt”. Er is geen bitterheid naar mijn verleden of familie. Ik ben er zelfs echt trots op hoezeer mijn vader zijn best doet. Hij stelt vragen over mijn werk en mijn relatie, daar ben ik dankbaar om.
Mijn geliefde
Mijn partner was de eerste die mijn diagnose hoorde dat ik HIV besmet ben en de geschiedenis die daaraan vooraf ging. Ik was erg bang gekwetst te worden door dit alles te delen, maar mijn partner had geen enkel oordeel, hij was lief en gaf me een zoen. En hij zei me: “De liefde overstijgt dit alles” Hij betekent heel veel voor mij.
Ook in de relatie moest ik nog groeien naar de gelijkwaardigheid, die er nu is binnen onze monogame relatie. Ik cijferde mijzelf in eerste instantie weg. Ik vond dat ik wel heel erg blij mocht zijn dat mijn partner mijn HIV accepteerde. Ik heb mogen ervaren dat je als mens zoveel mooier wordt, als je je in zo n trouwe relatie aan elkaar mag spiegelen. Je wordt er een mooier mens van. Ik zie trouw als iets heel waardevols en alles vervullend. Hoe mooi is het dat die ene persoon voor jou wil gaan. En hoe mooi is het dat je jezelf tegenkomt in de ander en je daardoor groeit. Ik vind daar zelfrespect in, ook voor de ander. Liefde op zielsniveau. Ik ben erg dankbaar voor wie mijn partner is en dat we ook het geloof samen kunnen beleven. Wij willen ons gaan aansluiten bij de CGK daar kennen wij meerdere lhbt-ers en ervaar ik meer ruimte en minder dogma’s dan in de kerk waarin ik ben opgegroeid. God is voor mij het goede, de liefde en de basis. En Jezus een inspirator met Zijn baanbrekende manier van Liefde tonen.
Wanneer ego’s elkaar ontmoeten is er weerstand
Wanneer twee zielen elkaar ontmoeten is er connectie
Ik ken nu mijn missie
Ik ken nu mijn missie. Naast voorlichting op scholen over HIV kan ik iets betekenen voor mensen die nog vastzitten en worstelend door het verwrongen beeld van liefde dat afwijzing en diepe eenzaamheid hen geeft. Ik kan hen delen dat ze ermee door kunnen gaan om de leegte met seks te vullen, maar dat het ze niet brengt bij wat ze eigenlijk zoeken. Het maakt zoveel stuk en vooral aan jezelf en je zelfbeeld. Het vraagt wel erkenning dat je ook zelf werk te doen hebt en met die leegte aan de slag moet. Erkenning van een stuk eigen verantwoordelijkheid. Het is een proces, maar als ik zie wat ik ervoor terug gekregen heb…. Het leven is niet altijd leuk. We blijven allemaal mensen en we maken missers en denken soms liefdeloze dingen. Maar ook daarin mogen we leren om geen oordeel meer te hebben , maar jezelf telkens een nieuwe dag te gunnen, die jou gegeven is door Jezus.
Mocht je je in het verhaal herkennen en graag eens met mij spreken dan kun je naar mailen naar wijdekerk. Zij brengen je dan met mij in contact. Zet hem op en gun jezelf respect en ware liefde!
