John Lapré.
Kerst is het feest van de gezamenlijkheid. We gedenken dat Jezus kwam, mens werd als wij en tussen de mensen ging wonen en werken. Jezus verbond zich aan mensen. En door Jezus weten wij ons verbonden aan elkaar.
Velen is het geluk gegund om het feest van de gezamenlijkheid royaal te vieren. De donkere decembermaanden worden opgelicht door het licht van de ontmoeting. We kunnen niet anders dan dankbaar zijn voor wie geraakt wordt door open deuren, warme harten en gezelligheid.
Helaas is niet iedereen dit gegeven. Er is veel stil verdriet, misschien wel juist deze maand. Ook onder LHBT-ers wordt heel wat geleden. Uit de ogen van LHBT-ers spreekt soms dat stille verdriet. De verstarring en glansloosheid van de ogen spreekt boekdelen. Door de lach heen is daar wezenloosheid, verdrongen pijn en intrinsieke eenzaamheid. Het is moeilijk te vatten voor wie het niet aangaat. Te merken anders te zijn dan de meerderheid, is een soms onneembare hobbel. Uitsluiting en verwerping te ervaren, is een verdriet dat niet door iedere LHBT-er kan worden gedragen. Onze gedachten zijn bij hen voor wie het allemaal teveel werd …
Laten we – op de dag voor kerst – eens om ons heen kijken! Wie kunnen wij laten aanschuiven aan onze tafel? Wie kunnen wij uitnodigen voor onze kerstbrunch of ons kerstdiner?
Durven wij een ander uit te nodigen, misschien wel iemand die eenzaam is of iemand waarvan wij weten dat hij/zij de feestdagen als pijnlijk en moeilijk ervaart? Het is niet de gemakkelijkste weg om niet alleen voor familie en vrienden te kiezen, maar mijn vraag is: wat zou Jezus doen?
Jezus trad buiten zijn inner-circle. In het oude Israël was het gebruiken van de maaltijd de ultieme manier om contact met elkaar te maken. Jezus gebruikte de maaltijd niet uitsluitend met zijn discipelen. Nee, Jezus stapte naar buiten en ging op zoek naar mensen die liefde misten.
Ik ben ervan overtuigd dat Jezus niet eens geïnteresseerd was in de overtuigingen van anderen en ook niet dat hij met mensen in contact trad met het enige doel hen te bekeren. Jezus ging eten met ménsen (als Zacheüs, de belastingambtenaar), omdat Jezus er behoefte aan had samen te zijn. Jezus was er niet op uit mensen te winnen voor zichzelf, maar om mensen thuis te laten komen in een oase van vrede en liefde.
Waar we de ander ont-moeten, ontstaat levendige gemeenschap. Daar vormen wij samen de kerk. Mensen komen in een prachtige samenvlechting als zij elkaar in de ogen kijken. Empathie en compassie krijgen een kans, als we de gelegenheid aangrijpen met elkaar om de tafel te gaan. Onder het genot van een lekkere maaltijd en eventueel een goed glas wijn, gaan we elkaar in het hart kijken en vallen schellen van ogen. We zien de ander als mens van vlees en bloed, zoekend naar wat van waarde is. Op dat moment omarmen wij de ander en ontluikt een liefde die ons verstand overstijgt. Ik heb meerdere van zulke momenten meegemaakt in het afgelopen jaar en ik kijk hier met een enorme vreugde op terug!
Ik wens jullie allemaal heel mooie, gezegende Kerstdagen toe en een voorspoedig en liefdevol 2018!
Gebed:
‘Heer, geef ons liefde voor mensen. Uw mensen!’
In liefde,
John Lapré
John Lapré is schrijver van het boek “De veilige kerk, acceptatie van seksuele diversiteit binnen de christelijke geloofsgemeenschap”. Daarnaast verzorgt hij ook regelmatige spreekbeurten. Neem gerust eens een kijkje op zijn website.
