Vertaling Noud Fortuin.
Ik wil dat je weet dat ik je zie.
Ik zie je in de kerkbank, met je ouders, terwijl de voorganger vertelt wat een gruwel die transgenders zijn. Ik zie je gezicht verkrampen als je beseft dat hij over jou praat. Ik zie je naar beneden zakken in de bank, hopend dat je verdwijnt. Ik zie je.
Ik zie je opkijken tegen het shoppen voor je werkkleding. Verlangend om jurken en kleuren te dragen in plaats van de verplichte saaie broek en het overhemd. Want niemand weet wie je echt bent en je kan het ze nog niet vertellen. Maar ik zie je en ik weet wie je werkelijk bent.
Ik zie je de eerste keer dat je die stropdas om je nek doet en diep ademhaalt terwijl je de moed verzameld om de deur uit te lopen. Ik zie je als je de moed hebt om te gaan. En ik zie je als je de das afdoet en besluit tv te kijken.
Ik zie je worstelen om de woorden (en kleren) te vinden die overeenkomen met het gender dat je bent, want jouw gender past niet in een wereld die alles uit elkaar haalt en in hokjes verdeeld. Ik zie je die hokjes trotseren en ik zie je je daar zorgen over maken.
Ik zie je zoeken op google “dating a transgender” en artikel na artikel lezen hoe moeilijk het is om iemand zoals jij lief te hebben. Ik zie je de browsers sluiten en je dating profiel verwijderen.
Ik zie dat je drie banen hebt en geld inzamelt om te sparen voor je transitie. Ik zie je worstelen om genoeg geld over te houden om van te eten. Ik zie je je neergeslagen voelen, door alles.
Ik zie je als je oog in oog staat met geweld. Alle vormen van geweld: fysiek, emotioneel, spiritueel.
Ik zie je ook als je je identiteit opeist. Ik zie je als je voor het eerst kleding koopt die past bij wie jij bent. Ik zie je bij je eerste (hormoon)injectie en ik zie je als je uit de operatiekamer komt.
Ik zie je als je vol trots loopt met de transgender vlag. Ik zie je als je vecht, voor het eerst, voor jouw recht om te bestaan.
Ik zie je als je opstaat uit de kerkbank om nooit meer terug te komen naar een kerk die jou niet accepteert.
Ik zie je als je opkomt voor je identiteit door aan te dringen dat mensen je nieuwe naam en het juiste voornaamwoord gaan gebruiken.
Ik zie je als je iemand vindt die van je houdt om wie je bent, iemand die doorheeft wat een zegen je bent in hun leven.
Ik zie je bestaan. En overleven. En overwinnen.
Ik wil dat je weet dat je gezien en geliefd bent, gewoon zoals je bent. Ik wil dat je weet dat je geen fout bent, geen last, niet een te hoge kost. Het maakt niet uit wat de president zegt. Het maakt niet uit wat de voorganger zegt. Het maakt niet uit wat je ouders zeggen. Het maakt niet uit wat je ex zegt. Deze dingen zijn niet waar.
Wat wel waar is, is dit:
God houd van je, niet ondanks je trans-zijn, maar juist omdat je transgender bent. God heeft je gezegd met je unieke en prachtige identiteit. En God houdt juist van jouw identiteit.
Je bent ontzaglijk en wonderbaarlijk gemaakt. Of je nou kiest om medisch in transitie te gaan of niet. Of je je nu identificeert als man, vrouw of non-binary. Of je “past”* of niet.
Je bent prachtig gewoon zoals je bent. Met al je verschillende kenmerken.
Je bent nodig. Je bent waardevol. Je bent een geschenk.
Je bent het waard om van te houden, waardevol en sterk.
Je bent geweldig. Je wordt gezien.
Je bent geliefd.
* “Past” komt van “passen” wat door transgenders wordt gebruikt om te kijken of je er mannelijk of vrouwelijk genoeg uit ziet om in publiek aangesproken te worden met het gender waarmee je je identificeert.
Dit artikel is een vertaling van A Love Letter To Transgender People From A Transgender Priest dat verschenen is op de website van Queer Theology.
