Dirk van Duijvenbode.
Nog steeds ben ik overtuigd lid van de Confessionele Vereniging en van de Gereformeerde Bond. Het past mij omdat het voor mij dichtbij God zijn betekent. Het geestelijk leven, de psalmen en de beleving zijn er heel belangrijk. Het is een conventionele gemeenschap. Nu, zes jaar na het uit de kast komen, is voor mij "Heer, ik heb niemand" veranderd in "Uw Liefde heeft mij nog nooit teleurgesteld". Mijn positiviteit en vrolijkheid zijn weer terug. Na verdriet en boosheid te hebben gevoeld, ervaar ik nu ten diepste dat de Liefde alle dingen bedekt. De Heilige Geest heeft mij boven het krachtveld van goed en kwaad getild.
Geen zee te hoog
Tijdens mijn 25 jarig jubileum als predikant haalde ds. Messenmaker de tekst weer op die klonk tijdens mijn bevestiging als predikant: ‘De weg was woest en ledig.’ En dat is het geweest, een woeste bediening. Er is zoveel gebeurd, maar zoals een speciale dame uit Urk me eens zei: Geen zee te hoog. Dat is mijn waarheid geworden als ik terugblik op de afgelopen zes jaar.
Elke gruwel telt daar dubbel
Ik was al zo'n 18 jaar predikant voor ik uit de kast kwam. In 30 kerken sprak ik toentertijd. Na mijn coming-out was ik buiten de gemeente in Rotterdam en de gemeente in Zierikzee nergens meer welkom. Twee collega's gaven me nog spreekbeurten (Ziegert de Graaf & René de Reuver), de rest deed niets meer. Ik was in één klap mijn kerk kwijt, mijn gezin en mijn huis. Mijn ouders waren al overleden, dus ik had geen basis om op terug te vallen. Ik heb letterlijk gezworven tot ik bij een vriend onderdak vond.
Bas van de Graaf heeft mij liefdevol opgevangen in de Jeruzalemkerk. Het heeft mij goed gedaan dat hij uitsprak dat de kerk niet goed omgegaan is met LHBT. Kees Kraaijenoord is ook iemand die mij nooit heeft laten vallen. En andersom bad ik voor zijn bediening. Kees is ook een ‘Katwijker’, een plaats waar over het algemeen geldt dat elke gruwel daar dubbel telt. Ik heb mij melaats gevoeld door alles wat ik heb meegemaakt, maar ik kan zeggen dat ik het heb verwerkt en dat ik heb leren roeien met de riemen die mij gegeven zijn.
Mijn toekomst
Ik ben en blijf graag een herder en leraar in combinatie met mijn relatie met Mouhanad. Ik wil graag samen met hem de kerk blijven dienen. Ik leef met mijn geliefde niet als een man en een vrouw en streef dat ook niet na. Ik ben niet extravagant, in die zin val ik niet echt op als homo. Toch zullen mensen aan bepaald gedrag kunnen merken dat ik het ben. Daarnaast zijn er al die andere eigenschappen die mijn identiteit vormen. Ik ben in mijn bediening als predikant eigentijds en appellerend. Niet 'een geloof of ik schiet', maar meer als een spiegel, voorhoudend en bezinnend. Het hoort bij mij, het dienen en Mouhanad zijn mijn leven.
Als de gemeente zingt, vergeet ik alles
Ik put veel kracht uit psalmen en opwekking, zoals de nummers: ‘Liefdevol trekt u mij diep aan uw hart’ en ‘U genas wat er bitter in mij was’. Als de gemeente zingt, vergeet ik alles, dat geldt ook op de momenten bij mijn vriend thuis op de bank.
Ik zou iedereen willen adviseren: Ga eens in gesprek met een homo, want hoe minder je weet, hoe makkelijker oordeel ontstaat.
Dirk van Duijvenbode is predikant in Monster en heeft onlangs een beroep aangenomen naar Hoek van Holland.
