Hester van Beers.
Stel je voor: je hebt blond haar. Je bent ook christen. Je geloof is belangrijk voor je en je gaat graag naar de kerk.
Al snel word je geconfronteerd met het feit dat de leer van de kerk erg duidelijk is over blonde mensen. Blond haar is onnatuurlijk. God heeft de mens immers geschapen met zwart haar. De andere mensen in de kerk hebben allemaal prachtige zwarte lokken. Je was altijd tevreden met je eigen blonde haar, maar bij iedere afkeurende blik of pijnlijke opmerking over je uiterlijk voel je je iets meer ineenkrimpen.
‘De Bijbel is duidelijk. Blond haar is een gevolg van de zondeval.’ ‘Als je een blond kind krijgt, zou je dat toch nooit kunnen accepteren?’ ‘Onbegrijpelijk dat mensen hun blonde haar zo in het openbaar laten zien.’
Het duurt niet lang voordat je je haar verbergt onder een hoed.
Goedbedoelde mensen kijken je meelevend aan. ‘Maak je geen zorgen’, zeggen ze. ‘Je hebt dan wel blond haar, maar dat betekent niet dat je blond bént! Het hoeft niet je identiteit te zijn.’ Of: ‘We houden niet van je blonde haar, maar wel van jou!’
Het duurt niet lang voordat je huilend voor de spiegel staat en besluit je haar zwart te verven.
De volgende dag loop je opgelucht de kerk binnen met je mooie zwarte haar. Mensen kijken je niet meer afkeurend aan. Je hoeft je haar niet meer te verbergen. Je voelt je veiliger.
Na een paar weken besef je echter dat het probleem hiermee niet is opgelost. Iedere dag check je bezorgd of je al uitgroei hebt. Iedere millimeter blond moet zo snel mogelijk worden weggewerkt. Mensen in de kerk denken nu dat je erbij hoort, dat je bent zoals zij. Stel je voor dat ze je uitgroei zouden zien! Dan zouden ze je ware aard zien. En die zouden ze nooit accepteren. Je voelt je angstiger dan ooit.
Dit is hoe het kan voelen als je je ware geaardheid verbergt. Als je je door angst gedwongen voelt om jezelf niet te laten zien. Haarkleur is, net als je geaardheid, iets waar je niet voor kiest en waar je niets aan kunt veranderen. Je kunt je haar verven of je hoofd kaalscheren, maar uiteindelijk blijf je wie je bent.
Het verschil tussen geaardheid en haarkleur is dat het bij geaardheid gaat over liefhebben. Het is pijnlijk genoeg als iemand je afwijst om je uiterlijk. Het is misschien wel nog pijnlijker als iemand je afwijst om hoe of wie je liefhebt. Het vermogen om lief te hebben is de kern van onze menselijkheid. Het is het grootste geschenk dat wij van God hebben gekregen: het vermogen om lief te hebben, net zoals Hij dat doet! Als jouw liefde door een ander wordt gezien als ondergeschikt of zelfs verkeerd, dan is dat een aanval op je diepste identiteit. Niet omdat je identiteit alleen bestaat uit je geaardheid, maar omdat het vermogen om lief te hebben zo oneindig belangrijk is voor een mens.
Wij van WijdeKerk staan voor een kleurrijke, inclusieve kerk. Niet alleen acceptatie voor zwartharige mensen, maar ook voor mensen met blond, rood, grijs, bruin, blauw, paars en roze haar. We zijn één in Christus. Samen zijn we het licht in de wereld. En wit licht … juist, dat bestaat uit alle kleuren.
