Peter Gerrets.
In de voorbije dagen ben ik behoorlijk geconfronteerd met mijn reacties op de verdere aantasting van mijn lichaam. Aantasting. Problemen die zich voordoen en niet beter zullen worden. Ken jij dat: je bent verkouden, je hebt hoofdpijn, je hebt griep, je krijgt een longontsteking, breekt een arm. Maar je wéét: het wordt beter. Een antibioticakuur, arm in het gips, paracetamol slikken. Het gaat voorbij. Totdat er gebreken optreden, die niet voorbijgaan, niet over gaan.
Ik was nooit blij met mijn lichaam. Ik had er goed willen uitzien, sportief willen zijn. En dan blijk je een erfelijke nierziekte te hebben. Daaraan gekoppeld een te hoge bloeddruk. En dan begon in 1996 de nierdialyse. De aanleg van een buikkatheter en het herstellen van een liesbreuk, het verwijderen van de buikkatheter. De aanleg van een kunststof shunt (aansluiting) in mijn linker onderarm en in de loop der jaren 12 revisies van die shunt, het verwijderen van mijn linker nier en het onzalige besluit de grote wond niet te hechten, maar open te laten en uit zichzelf laten sluiten. En er ontstond in mijn linkerzijde een enorme uitstulping en organen in mijn buik gingen aan de wandel. Al jaren kan ik geen kostuums meer dragen, dus werden het truien.
Dan een open hartoperatie nadat ik twee stille hartinfarcten had gehad. De aanleg van een nieuwe shunt van eigen bloedvaten in mijn rechterarm, door het jarenlang aanprikken zijn er twee bulten ontstaan. De niertransplantatie. Het dotteren vorig jaar en nu in juli de staaroperatie en deze maand de nierpunctie omdat mijn donornier minder afvalstoffen uitscheidt. Door het gebruik van bloedverdunners heb ik overal op mijn armen paarse plekken.
Dat is dan de bouwvallige tempel of barak van de heilige Geest.
Geschiedenis
En dan gedurende de kinder- en tienerjaren ontdekken dat je niets voor meisjes, vrouwen voelt. Er is totaal geen aantrekkingskracht. Als ik denk aan trouwen griezel ik. Ja, ik heb verkering gehad, maar ik kan de vrouwenlogica totaal niet volgen. Over seksualiteit werd niet gesproken. Ik wist wel dat echtscheiding iets verschrikkelijks was. Dat God het haatte. Het woord 'homo' had ik wel eens gehoord en dat zou een gruwel in Gods ogen zijn. Jakkes, zou ik echt ooit met een vrouw moeten trouwen? Ik heb er als tiener vreselijk tegenop gezien. Dat nooit! Maar die aandacht en belangstelling voor jongens, mannen dan? Ik verlangde naar vriendschap. Jaren en jaren bad ik God: 'Laat me alstublieft geen homo worden. Want als ik homo ben, ga ik naar de hel. Ik krijg verschrikkelijke ziekten, zoals aan mijn hart of kanker en sterf op een verschrikkelijke manier'. En in de kerk hoorde ik niet anders dan over de uitverkiezing. God wist nu al wie er verloren zouden gaan. Zondaren waren we allemaal. Dat kon ik alleen maar toegeven. Redding was mogelijk voor enkelen door Jezus Christus. Maar de deur naar de hemel stond op een kiertje. Voor God werd ik doodsbang. Als tiener zocht ik naar God, maar ik heb eerder gezegd: in de kerk hing de sfeer van de dood. Zwarte kleding, zingen op hele noten, ellenlange preken en vandaag hoorde ik op Youtube nog wat ik destijds hoorde, een afschuwelijke preekstem. Er werd niet gewoon gesproken, er werd gejammerd, geklaagd, gebedeld, gesmeekt, gehuild. Ja, ik was ánders. Ik heb er nooit met mijn ouders over gesproken. Ik heb gezwegen. Ik heb het verzwegen. Na mijn onderwijzersopleiding in Rotterdam ben ik theologie gaan studeren in Brussel. In maart 1968 stortte ik in. Ik liep onder de prediking die ik hoorde volkomen vast en fysiek was ik uitgeput. In die maand hoorde ik het eenvoudige evangelie op de radio en in boeken en ik beleed God al mijn zonden, vroeg om vergeving en nam Jezus Christus aan als mijn Heer en Heiland. In de oren van een doorsnee protestantse predikant anno 2018 klinkt dit piëtistisch, kinderlijk, theologisch niet verantwoord? Het kan me niet schelen. Maar wat mij verdriet deed was dat God mij niet 'normaal' maakte. Mijn zonden vergeven. Christus in mij. Dan verloste Hij mij toch ook van die gruwelijke homoseksuele gevoelens en verlangens? Dit heb ik nooit begrepen. Tot op de dag van vandaag niet. Waarom riep de Heer mij om predikant te worden en baande Hij de weg? Waarom bracht Hij mij in contact met Franstaligen? In de charismatische Hervormde Kerk in Seraing? Ik ben er op mijn geloofsbelijdenis gedoopt en op voorbede vervuld met de heilige Geest en waarom werd ik ook daarna niet genezen? Waarom heb ik zoveel en zo vaak Gods heilige Geest aan het werk gezien tijdens kerkdiensten en mijn predikantswerk in Nederland, België en Frankrijk? Hoe kan de Heer een zondaar gebruiken? Mij, 'anders', die misstappen heb begaan? Waarom hebben de vele pastorale gesprekken, de voorbeden onder handoplegging, het uitdrijven van demonen, gebed tijdens genezingsdiensten, de jarenlange begeleiding door een christen-psycholoog en christen-psychiater nooit geholpen? Jarenlang gebeden, jarenlang mijn zonden, mijn gedachten en verlangens en falen beleden. Nee, ik ben geen heilige, geen vrome, geen superchristen. Nee, nee en nog eens nee. De gaywereld ken ik niet. Ben nooit in een bar, disco of sauna geweest. Op mijn 46e kwam het aan het licht. In hetzelfde jaar dat ik begon met nierdialyse en ik mijn werk niet meer volledig kon en mocht doen. Er werd van mij geëist dat ik vóór de gemeente schuld zou belijden. Dat was pijnlijk. Het was noodzakelijk. Ik heb het gedaan. Dat ik homo ben. Dat ik ongeoorloofde contacten had gehad. Ik beleed mijn zonden. Ik begreep dat het vertrouwen van allen geschonden was. Had maar om hulp gevraagd! Van mijn 19e tot aan die dag toen ik 46 was, had ik een lang hulptraject doorlopen. Op hetzelfde moment werd ik voor 80-100% afgekeurd. Mijn zonde is niet dat ik homo ben. Mijn zonde was dat ik ongeoorloofde contacten had en dat die personen zich gemanipuleerd voelden. Dát had nooit mogen gebeuren. Sindsdien heb ik nooit meer seksuele contacten gehad. Al bijna 22 jaar niet meer. De gemeente die ik diende heeft 8 jaar later mij vergeving geschonken. En ook allen aan wie ik persoonlijk schuld heb beleden.
Ánders zijn
Het is geen ziekte waarvan je genezen kunt. Het is geen demonische gebondenheid waarvan je bevrijd moet worden. En ook niet het gevolg van een te sterke moederbinding. Gods oorspronkelijke bedoeling is ongetwijfeld de totale verbintenis tussen man en vrouw. Met in Genesis een sterk accent op het voortbrengen van nageslacht. Gelukkig staat het Hooglied in de Bijbel, omdat daar gesproken wordt over de liefde, de bewondering, het liefkozen van elkaar. Ik vind het verschrikkelijk dat dit boekje ten prooi gevallen is van het vergeestelijken. Natuurlijk mocht het niet gaan over de liefde tussen een man en een vrouw. Natuurlijk gaat het over Christus en de Gemeente. Stop! Als er een geestelijke betekenis in schuilt, dán over Gods liefde voor Zijn Israël. En mag ik je vragen: 'Wát is er eigenlijk nog wel in overeenstemming met Gods oorspronkelijke plan?' De verwoeste, verziekte, vervuilde schepping? Dat twee-derde van de wereldbevolking in armoede, erbarmelijke omstandigheden leeft? Er voor die twee-derde geen schoon drinkwater is? Dat ziekte en dood heersen? Dat er geestelijk- en lichamelijk gehandicapte kinderen geboren worden? Dat mensen om hun ras, sekse, huidskleur, taal, geloofsovertuiging vervolgd of omgebracht worden? Is onze kerk of gemeente wel naar Gods oorspronkelijke plan? In de beruchte anti-homoteksten gaat het over seksuele perversiteiten. Groepsverkrachting; Grove schending van het gastrecht; Tempelprostitutie; Heteroseksuele vrouwen en mannen die seksuele relaties aangaan met dezelfde sekse (dát is tegennatuurlijk en dát wordt bedoeld in Romeinen 1); Ongelijkwaardige seks tussen volwassenen en kinderen, meesters en slaven; Betaalde seks, uitbuiting van de ander. In de Bijbel vinden we geen enkele vrijwillig aangegane, gelijkwaardige, monogame relatie tussen twee mannen of twee vrouwen in een verbond van liefde en trouw die afgekeurd wordt. Jezus heeft er met geen woord over gesproken. Ik verwerp alle perversiteiten die in de Bijbel genoemd worden tussen mensen van gelijke sekse. Maar als men geen belemmering ervaart, dan moet een relatie voldoen aan onderstaande kenmerken. Vrijwilligheid, gelijkwaardigheid, monogaam, in liefde en trouw. Ik ben single. Ik heb christenvrienden die als partners samenleven, waarvoor ik diep respect heb. Ik schaam mij voor die christelijke kerken die andersgeaarden buitensluiten. Of tolereren, maar dat woord betekent wel 'gedogen'. Niet: 'aanvaarden', 'welkom heten'. En mag je eisen van twee mensen die elkaar liefhebben dat ze nooit seks mogen hebben binnen hun verbond? Alsof homo's en lesbiennes aan niets anders denken dan aan seks de hele dag, hun hele leven. Paulus heeft het over een gave van ongehuwd zijn. Een gave. En wij eisen van elke homo dat hij afziet van een relatie?
Anders zijn
Dat valt niet mee in een wereld en een maatschappij met een overgrote meerderheid van normale mensen. Eén ding is mij wel duidelijk. Uit de Bijbel en uit de schepping. Onze God heeft een hekel aan éénkleurigheid, aan dat wat monotoon is. Geen mens is identiek, ieder zijn of haar eigen dna, vingerafdruk, gelaatskenmerken. Zoveel miljarden verschillende mensen. Huidskleuren. Talen. Toonhoogten in de muziek. Kunstvormen. Kleuren. Nee, wij passen niet in dezelfde mal. En in de gemeente zoveel verschillende ambten, gaven, talenten. Ik ben Peter. Een wedergeboren kind van God. Man. Nog één week 68. De uiterlijke mens vervalt. Homo. Single. Heeft God mij nou 68 jaar getolereerd? Als predikant gedoogd? Als kind van Hem? Nee. Aangenomen en bewust gekozen. En bewust geroepen. Kortom: begenadigd. Laat geen lezer, of lezeres, ook maar één moment denken dat hij of zij een vergissing is. Je bent gewild. Zijn kunstwerk. Waar doorheen Hij iets te zeggen heeft tot anderen. Doordat wat gebroken is, spreekt God vaak krachtiger dan door wat normaal is. God spreekt dwars door scherven, gebarsten kruiken, door lijden, gebrokenheid. Denk er eens over na. Heb je vragen, stuur een persoonlijk bericht. Dat God nu op jou, wie je ook bent, Zijn zegenende hand legt. Hij bevestigt jou in jouw zijn.
Peter Gerrets is predikant met emeritaat van de Gemeente van Jezus Christus
