Miranda Terpstra. Interview met Mirjam.
Enige tijd geleden kwam ik in contact met Mirjam*. Mirjam is een positieve, vrolijke veertiger, werkzaam in het onderwijs, klusliefhebber en doorzetter, die ruimte vraagt voor vragen en twijfel.
Mirjam heeft vaak ervaren dat er weinig ruimte is voor vragen en twijfels rondom vraagstukken als ‘Mag ik als LHBT’er een relatie aangaan? Hoe kijkt God hiernaar? Is het beter dat ik alleen blijf of geeft Hij meer ruimte dan ik misschien denk en mag ik openstaan voor een relatie?’ Genoeg vragen dus om eens samen over te sparren!
Mirjam is opgegroeid in een Evangelische gemeente waar zij op een gegeven moment vragen heeft gesteld over de visie rondom LHBT. Ze heeft echt geprobeerd het gesprek aan te gaan, maar dat ging moeizaam. Meerdere keren heeft zij aangekaart dat de visie belangrijk voor haar was om verder te kunnen in de gemeente, maar een gesprek over het onderwerp is er niet gekomen. Ook nadat zij gevraagd had wanneer er ruimte voor gemaakt kon worden, is daar geen antwoord op gegeven. Na meer dan een jaar is Mirjam afgehaakt. ‘Het is zo jammer dat we nooit tot een echt gesprek zijn gekomen. We hoeven voor mij niet op één lijn te zitten, maar ik wil wel een open gesprek aan kunnen gaan. Dat is voor mij gemeente zijn; het delen van je leven met de ander en samen zoeken naar Gods weg. Ik proefde dat het ter discussie stellen van een bepaald gedachtegoed eigenlijk ‘not done’ was en dat is jammer, want het kan voor beide partijen heel veel moois opleveren als je dat gesprek wel aangaat. Ik heb in deze gemeente duidelijk de ruimte gemist voor mijn vragen, mijn twijfels en mijn kwetsbaarheid’ aldus Mirjam.
Mirjam bleef de behoefte houden om samen met andere christenen van gedachten te wisselen over deze vragen. In groepen van zowel orthodoxe en progressieve christelijke LHBT’ers bleek er helaas weinig ruimte voor ‘het niet weten’. Mirjam merkt dat iedereen een mening lijkt te hebben over het wel of geen relatie aan mogen gaan met iemand van hetzelfde geslacht en deze mening ook niet onder stoelen of banken steekt. 'Als het echter over je eigen leven gaat, dan ligt het toch een stuk genuanceerder. Er is op deze manier zo weinig ruimte voor vragen en twijfels, of voor een andere keuze dan een ander maakt’. Het raakt Mirjam dat er zowel vanuit de kerk als door andere christelijke LHBT’ers zo weinig ruimte wordt gegeven om haar eigen weg met God te gaan. Ze was dan ook blij toen een vriendin aangaf het ook niet te weten; eindelijk ruimte voor twijfel. Waarschijnlijk zijn er veel meer mensen die het allemaal niet zo precies weten, maar Mirjam vermoedt dat ze er misschien uit schaamte niet zo snel over zullen praten. Het lijkt of je er een antwoord op moet hebben, want dan kunnen er keuzes gemaakt worden. Die twijfel maakt het gesprek met mensen lastig; je belandt snel in een discussie.
Gelukkig heeft dit alles geen invloed gehad op Mirjams relatie met God. God blijft voor haar een liefdevolle God, die grote dingen kan doen, en een God die nabij wil zijn. Ondanks dat ze nu niet meer naar de kerk gaat, komt ze wel met een groepje bij elkaar om te bidden en bijbelstudie te doen. Verder zoekt ze haar geestelijke voeding weleens bij ‘Aglow’. Op dit moment leeft ze haar leven en deelt dat met Hem en laat ze het leven zich ontvouwen. Ze staat open voor wat het haar brengt. Ze is ook moe van het zoeken naar antwoorden; het wordt er voor haar niet duidelijker op.
Individueel kan Mirjam wel van hart tot hart spreken met mensen. In groepen of in de kerkelijke gemeente is het lastiger. Voor Mirjam is een open houding naar elkaar heel belangrijk; gun de ander zijn eigen weg met God! God is niet in hokjes te plaatsen en Hij gaat met eenieder van ons een eigen weg. Dan lijken keuzes van mensen soms haaks op elkaar te staan, maar dat is volgens Mirjam een stukje van het mysterie van God. Dat kunnen wij niet begrijpen en allemaal bevatten en dat hoeft ook niet.
‘Aan de mensen die overtuigd zijn van wel of geen relatie, vraag ik of ze rekening willen houden met de ruimte die ze innemen, en of ze daarbij ruimte over willen laten voor de zoektocht van de ander. Mag ik ruimte om het niet te weten of er geen mening over te hebben?’
Ik heb Mirjam beloofd na te denken over een Wijdekerk facebookgroep voor mensen die ‘het niet weten’. Een groep waar ruimte is voor vragen, en waar ruimte is om persoonlijke keuzes met God te maken. Herken je je in het verhaal van Mirjam, stuur dan even een mailtje naar wijdekerk@gmail.com , zodat er samen via zo'n groep vragen kunnen worden gesteld en twijfels gedeeld, om zo ieder de unieke wegen met God te zoeken.
* De naam Mirjam is een pseudoniem.
