Jacob Diederiks.
Na een Wijdekerkdag vol intense indrukken zocht ik even na tien uur het bed op. Ik was moe en tegelijk ook voldaan. Nog steeds komen me, op bed liggend met mijn tablet, verschillende mensen voor de geest. Hoe divers mogen we zijn - van L naar H tot B en T en nog veel meer! Met enkelen heb ik gesproken en voelde ik een klik. Ook zag ik mannen die me intrigeerden door hun schoonheid, wat mij deed aarzelen hen vrijmoedig aan te spreken. Vanwege de relatie met mijn vrouw, met wie ik 51 jaar lief en leed deelde, heb ik een grens getrokken. Onze relatie is ondanks mijn seksuele geaardheid als homo goed, wat niet wil zeggen dat het ideaal is - bij wie is het dat wel? Zo luisterde zij bij thuiskomst vol belangstelling naar mijn ervaringen van deze dag. Eén daarvan, het gesprek met een al wat oudere man, die net als ik niet is gaan scheiden, zal me bijblijven als dierbaar. Eindelijk ontmoette ik iemand die leeft onder dezelfde omstandigheden als ik en toch een gelukkige indruk maakte.
Van sommige verhalen werd ik verdrietig, zoals het uit angst voor de gemeenschap er niet voor uit durven komen dat je lhbt bent en daarom alleen naar de kerk gaat, zonder vriend of vriendin. Tegen hen wil ik zeggen: laat je leven niet onvervuld voorbij gaan. Nu kan het nog. Besef dat je oud bent voor je het weet - ik spreek uit ervaring. Ik was 71 toen ik uit de kast kwam. Te laat om mijn leven over een totaal andere boeg te gooien, iets wat ik nu niet meer betreur. Zelfs mijn lieve vrouw zei: het heeft zo moeten zijn. Maar jij, die nog jong bent: zoek mensen op die je kunt vertrouwen, bid tot God en waag die stap. Het zal pijn doen oude banden te verbreken, maar het leven met je partner dat je ervoor terug krijgt is goud waard.
God bless you!
