Sa Xi Hamilton. Interview met Sander.
Ik ontmoet de 29-jarige Sander omdat hij mij tijdens de Wijdekerkdag wil interviewen over mijn ervaring als biseksuele christen binnen de kerk. Zelf is Sander hetero en geen christen. Dit brengt mij op het idee, om hem te interviewen. Ik ben benieuwd naar zijn beeld en mening. Hij is iemand die niet midden in deze situaties heeft gestaan, maar wel meerdere ervaringen binnen de kerk heeft gehoord. Hij gaat akkoord en na mij geïnterviewd te hebben, interview ik hem.
Sander, hoe ben je hier op de Wijdekerkdag beland? 'Door de productie over over biseksualiteit binnen de christelijke kerk voor een opdracht van school ben ik gaan googelen en zo kwam ik op de Wijdekerk site terecht. Ik heb de voorzitter, Miranda, een mail gestuurd, om zo in contact te komen met biseksuele christenen. Zij wees mij op de Wijdekerkdag.'
Hoe heb jij de Wijdekerkdag ervaren? 'Ik heb het als heel prettig ervaren. Ik vond het wel moeilijk, daar tussen te staan, omdat ik niet een van hen ben, maar desalniettemin waren de mensen zelf ontzettend aardig en open en bereid, om hun verhalen met mij te delen.'
Heb je wel iets met het geloof te maken gehad en waarom vindt je het zo interessant? 'Tot mijn achtste ben ik oecumenisch opgevoed. Vanaf mijn tiende is mij de vrije keuze gegeven of ik naar de kerk wilde of niet. Naar de kerk gaan daar voelde ik niets voor en ik besloot er niet meer heen te gaan. Op de middelbare school ben ik opnieuw geïnteresseerd geraakt in de plek van de kerk in relatie tot cultuur en geschiedenis. Daar komt veel bij kijken. Ik noem mij geen christen, maar ik geloof dat we God in onszelf moeten zoeken om onze eigen krachten en identiteit te leren kennen en te ontwikkelen. Dat is meer volgens de boeddhistische overtuiging. Ik geloof ook niet dat God een bebaarde man is, maar dat hij daar in het universum is.'
Wat deden de verhalen van de lhbt-christen met jou? 'Meer dan ik had gedacht. Als hetero die niet naar de kerk gaat, hoor ik niet veel over de gebeurtenissen in kerken wat betreft dit onderwerp. Nu ik de verhalen van LHBT-christenen heb gehoord kan ik me voorstellen dat het heel heftig moet zijn, om je onveilig, veroordeeld en minderwaardig te voelen. Dus ja, ik vond het heftig. Zeker, omdat de kerk een open huis van God hoort te zijn. Ik zie dat er nog een lange weg te gaan is naar de volledige acceptatie van LHBT'ers binnen de kerk. Ik hoop daarom dat alle christenen teruggaan naar de roots van hun geloof: de samenkomst, met het doel om van elkaar te leren en de kracht in elkaar en in zichzelf te vinden en zichzelf en de ander te leren kennen. Ik geloof dat dat de opbouw naar acceptatie is.'
