Henk Velthuis.
In het Nederlands dagblad van 4 januari viel mijn oog op een bericht ‘Dominees spreken zich uit tegen transgenderisme’. Uit het bericht blijkt dat honderden predikanten en voorgangers hun handtekening gezet hebben onder de Nederlandse versie van de zogenaamde Nashvilleverklaring over ‘Bijbelse seksualiteit’. Wanneer ik op internet de verklaring opzoek, schrik ik.
‘Seculiere post-christelijke tijdgeest’
In het voorwoord wordt gesteld dat we leven in een post-christelijke en seculiere cultuur, waarin de kerk niet moet opgaan. De kerk moet volgens de opstellers ‘vast houden aan het Woord van het leven’, er wordt gewaarschuwd voor het ‘hellend vlak’. Vervolgens wordt er in diverse stellingen het huwelijk tussen man en vrouw verdedigd, wodt stelling genomen tegen mensen die ‘zichzelf bewust willen zien en positioneren met een homoseksuele of transgenderidentiteit’.
Het is altijd gevaarlijk om je af te zetten tegen ‘een post-christelijke’of ‘seculiere cultuur’. Meestal gebeurt dit vanuit een onbekendheid en blind-zijn voor je eigen bepaald zijn door de omringende cultuur. Ook mensen die zich verzetten tegen veranderingen zijn beïnvloed door de hun omringende cultuur. In het verleden werd slavernij goedgepraat met een beroep op de bijbel, later zijn we gaan inzien dat dit beroep niet terecht was; cultuur of tijdgeest dus. Vrouwen mochten eeuwen lang niet studeren of stemmen met een beroep op de bijbel, cultuur of tijdgeest, later zijn we gaan inzien dat dat beroep niet terecht was, ook onder invloed van een veranderende tijdgeest en cultuur. Rassenscheiding en apartheid werd lange tijd met de bijbel in de hand verdedigd, maar het was de tijdgeest of de cultuur die zo deed spreken en doen; later zijn we gaan inzien dat dat beroep op de bijbel onterecht was, ook weer onder invloed van een veranderende tijdgeest of cultuur. Ook wat betreft homoseksualiteit werd eeuwenlang van alles geroepen, men sprak van sodomie, homo’s werden berecht en gedood,vaak met een beroep op de bijbel; het was de tijdgeest of de cultuur die zo deed spreken en handelen, het was ook een veranderende tijdgeest, waardoor werd ingezien, dat dit niet terecht was. In de Arabische wereld wordt homoseksualiteit niet geaccepteerd, er staat de doodstraf op. Het heeft alles met een cultuur te maken, alleen niet met een christelijke. In diverse landen in Oost-Europa, Hongarije, Rusland is het niet veilig voor LHBT’ers, maar niet vanwege een christelijke cultuur of overtuiging, maar meer vanuit een ultra-rechtse machocultuur. Pas daarom op met te haastig spreken over een tijdgeest of cultuur; het zou kunnen zijn dat dit slechts een dekmantel is om eigen dwaalwegen te verdedigen eventueel met de bijbel in de hand. Soms kan een verandering van de heersende tijdgeest ook onze ogen openen voor blinde vlekken en fouten.
Riskant
Het is riskant om LHBT’ers te bestempelen als ‘onrein’. Artikel 7 ontkent dat het in overeenstemming is met ‘deze heilige bedoelingen’ wanneer mensen zichzelf bewust willen zien en positioneren als personen met een homoseksuele of transgenderidentiteit. Het stelselmatig gebruik van het woord ‘onrein’, drukt LHBT’ers alleen maar verder in de hoek van ‘zondig’ en ‘slecht zijn’. Het suggereert bovendien, dat heteroseksuele relaties per definitie ‘heilig’ en ‘goed’ zijn. Het effect op LHBT’ers laat zich raden; het geeft een knauw aan hun zelfacceptatie; het is een stille boodschap: ‘je mag niet zijn wie je bent’.
Artikel 12 en 13 lijken sterk te suggereren, dat homoseksualiteit ‘genezen’ kan. Het is inmiddels genoeg duidelijk dat dit niet het geval is, maar dat een voortdurende benadrukking, dat je ‘genezen’ moet worden zelfs schadelijk is, het kan leiden tot depressieve klachten en zelfs tot zelfmoord. De ondertekenaars van deze verklaring dienen zich hier mijns inziens nadrukkelijk rekenschap van te geven. Nu worden deze gegevens te vaak weggeredeneerd, maar de cijfers liggen er.
Pastorale zorg?
In een naschrift wordt nog iets gezegd over herderlijke zorg voor homoseksuele gemeenteleden. Hoe deze pastorale zorg dan vorm moet krijgen wordt in dit naschrift niet over gezegd. Hooguit worden LHBT’ers weer op zichzelf teruggeworpen, om in de ‘kracht van Christus te strijden tegen de zonde’. Het is een last die wordt opgelegd door mensen, die deze last nog met geen vinger hoeven aan te raken. Dit is geen pastorale zorg, maar een aan je lot overlaten.
Spreek je uit als kerkgemeenschap
Het is van belang dat kerken zich uitspreken, niet volgens de Nashville-verklaring, maar dat ze zich uitspreken voor acceptatie van LHBT’ers. Dan ben je echt pastoraal bezig; ook LHBT’ers zijn kinderen van God. Op Wijdekerk.nl kunnen kerken de mate van acceptatie aangeven. Kerken moeten nu niet zwijgen!
Henk Velthuis is redacteur bij wijdekerk en aanspreekpunt van wijdouders regio Achterhoek. Verder schrijft hij blogs op : verantwoording en vrijheid
