Robert Plomp (interview).
Toen ik jong was, had ik nog niet echt nagedacht over LHBTQ. Ik had er wel wat over gehoord en gelezen in de Bijbel. Daarbij proefde je in de lucht van de kerk dat er niet al te positief naar homoseksualiteit werd gekeken; dat voelde je. Ik vond dat soms wel moeilijk, maar ik zei daar niets op, omdat ik God wilde gehoorzamen. Dat vond ik belangrijker. Ik dacht in die tijd makkelijk over homoseksualiteit: Je kunt zonder partner leven. Er zijn zoveel mensen die zonder partner leven. Je kunt heus wel met iemand van het ander geslacht trouwen. Dat kun je vast wel leren enz. Ik had er toen nog niet veel over nagedacht. Daarom wilde ik in het begin niets met LHBTQ te maken hebben. Dit nam af toen ik door de jaren heen mensen leerde kennen die LHBTQ zijn.
Mijn kijk op hen veranderde pas echt, toen ik op mijn werk in België een collega, een lesbienne, ontmoette. Zij was getrouwd met een vrouw en had drie kinderen. Omdat we vaak op dezelfde dag vroeg in de ochtend moesten werken, spraken we over van alles; politiek, over het geloof, wat we in het weekend hadden gedaan enz. Ondanks dat zij geen christen was, kon ik met haar over het geloof praten. En in onze gesprekken begon ik te merken dat ik niet wist hoe het zou moeten als zij LHBTQ’er christen zou zijn. Ik besefte wat de visie, die mij in de kerk was aangeleerd, betekende: Als jij hetzelfde wilt geloven als wat ik geloof, dan moet je gezin in twee stukken worden gescheurd. Deze consequenties, die horen bij een conservatieve kerkelijke visie, zijn voor veel LHBTQ’ers een reden om het christendom aan zich voorbij te laten gaan. Toen dacht ik bij mijzelf: Dat kan toch niet de bedoeling zijn van het geloof? Daarom ben ik mij gaan verdiepen in het onderwerp “homoseksuele christenen”. Ooit kwam ik op een reformatorisch forum op internet waar er over homoseksualiteit werd gesproken. Ik was verbaasd dat een van de meest behoudende theologen schreef dat er in Korinthe in het Grieks iets heel anders wordt bedoeld met het stukje "mannen die bij mannen liggen", maar omdat hij homoseksualiteit afkeurde, vond hij dat deze vertaling van de Bijbel zo moest blijven om discussies te voorkomen! Zijn gekozen woorden verbaasden me niet alleen, maar maakten me ook nieuwsgierig. Wat betekent dat stuk in het Grieks dan wel? Dus ik ben de Bijbel in het Grieks en in het Hebreeuws gaan lezen. En telkens zocht ik naar het antwoord: Wat staat er nu precies en wat kan dit hebben betekend in precies die tijd? Bijvoorbeeld: In 2004 werden bankiers in Nederland algemeen vertrouwd. Dit was in 2010 zeker niet meer het geval en werden bankiers zelfs gehaat. En bij het woord "bank" kun je ook denken aan een bank om op te zitten. En wat voor een bank? Een reservebank op het voetbalveld? Een woord krijgt pas betekenis en waarde als je het plaatst in een tijd en een context. Dat geldt voor ‘bank’ of ‘bankier’, maar ook voor ‘mannen die bij mannen liggen’. Als je de Bijbel leest, moet je daarom verder kijken dan de woorden, om te achterhalen wat de Heilige Geest ons ermee wil zeggen. In het begin hield ik het lezen en onderzoeken van homoseksualiteit in de bijbel zuiver theologisch. Ik hield afstand van homoseksuelen, zowel in relaties als in het celibaat. Het voelde voor mij het eerlijkst, om me emotioneel door niemand op een bepaald spoor te laten zetten. Ik wist dat als ik bij wijze van spreken eerst met celibataire LHBTQ'ers in gesprek zou gaan, ik met hen mee zou gaan leven en geen ander beeld van homoseksualiteit zou hebben ontwikkeld, of andersom. De enige manier voor mij, om op een eerlijke manier op zoek te gaan naar antwoorden, was door het onderzoek puur theologisch te benaderen. Verder besefte ik dat je meerdere malen in de Bijbel kon lezen dat Jezus, de profeten, de apostelen en andere personen uit de Bijbel, zich op een bepaalde manier verhielden tot de maatschappij/cultuur waarin ze leefden. Hierbij namen ze dingen van de cultuur over, maar, ze zeiden ook wat niet goed was aan de cultuur. Toen ben ik me gaan verdiepen in de manier waarop de Bijbel omgaat met de tijd waarin zij leefden en hoe wij nu met de Bijbel kunnen leven. Over deze verdieping heb ik een boek geschreven "Nederlander met de Nederlanders". Omdat Paulus schreef: 'Jood met de Jood, onbesneden met de onbesnedenen, om hen over Christus te kunnen vertellen.'
Vroegere culturen kenden ook sociologische relatievormen zoals bijvoorbeeld het zwagerhuwelijk; de vrouw wordt weduwe, terwijl ze geen kinderen heeft. Dan moet de broer van haar overleden man kinderen bij haar verwekken. Door daarin mee te gaan laat de Bijbel zien dat Gods boodschap een plaats heeft voor ieder mens, ongeacht de cultuur waarin we leven. Alleen met die cultuur van het land waarin wij wonen kunnen we ons verstaanbaar maken. Kort gezegd: Als christen in de cultuur van je wereld staan, maar niet mee gaan in de zonde van de wereld door in de cultuur van het land waarin we leven, onze christelijke visie aan te tonen.
Ik heb gezien dat God niet op afstand blijft, maar dat Hij naar ons toe komt. Hij spreekt in deze tijd, in onze taal, gebruikt voorbeelden van deze tijd. Dit heb ik in het eerste deel van het boek geschreven; hoe kunnen wij ons toebuigen naar de wereld waarin wij leven en hoe doet God dat? Bij het tweede deel van het boek heb ik dit uitgewerkt bij drie onderwerpen van nu: evolutie, homoseksualiteit en de positie van de vrouw. Ik zie constant dat iets wat in die tijd bedoeld werd, nu op een andere manier speelt. Zoals homoseksuele vruchtbaarheidsrituelen in de afgodentempels. Die hadden en hebben niets te maken met liefde, met trouw zijn enz., maar met afgodsrituelen. En ik heb mogen zien dat heteroseksuele relaties en homoseksuele relaties nu niet alleen anders zijn, maar ook heel mooi iets over Gods liefde en trouw kunnen vertellen. Dus je hebt als christen drie aspecten om na te denken over homoseksuele relaties. De eerste: Wat staat er letterlijk in de Bijbel, maar dan zie je dat het over iets heel anders gaat dan nu. De tweede: Hoe kunnen we dat wat in de Bijbel staat over relaties, de manier waarop onze liefde en trouw iets zeggen over Gods liefde en trouw, toepassen op zowel heteroseksuele als homoseksuele relaties? De derde: we moeten ons gewoon aanpassen aan de tijd waarin wij nu leven omdat niet alles in een cultuur zondig is: Zonden zijn bijvoorbeeld harteloosheid, individualisme enz.
Het eerste aspect is niet valide, misschien is het tweede aspect niet overtuigend voor je, maar kies dan tenminste voor de aanvaarding van homorelaties vanwege het derde aspect. Doe het dan ten minste om een licht te kunnen zijn van het Evangelie in onze tijd. Zoals ik eerst op een theologische wijze op zoek ben gegaan naar homoseksualiteit en het christendom, ontving ik later verhalen van christelijke LHBTQ'ers. Die kwamen doordat ik mocht publiceren in het Reformatorisch - en het Nederlands Dagblad, en doordat ik zelf ging bloggen. Zo kwamen orthodoxe christenen in aanraking met mijn artikelen rondom LHBTQ en het christendom en kreeg ik veel reacties op mijn blogs in brieven en mails. Zo las ik dat sommige LHBTQ'ers zelfs lichamelijk ziek werden door hun gevecht met hun geaardheid en hun geloof. Dit leidde tot een diep besef dat dit onderwerp niet alleen een koude theologische casus is, maar voor velen een persoonlijke werkelijkheid; het gaat hier om mensen die aan het worstelen zijn. Ik ben in het begin na het horen, lezen en zien van hun ervaringen boos geweest op de theologen en de predikanten uit die hoek van onze kerk. Dat ze de Bijbel zo slecht hadden uitgelegd en dat ze zo weinig oog hadden voor de noden die er leefden. Maar ik heb ook begrip voor hen gekregen. Ook zij zijn mensen en maken fouten. Ik geloof zoals dat bij mij gebeurde, het ook bij hen gebeurde: "Zo lang je er niet direct mee wordt geconfronteerd stop je het onderwerp weg in een hoekje, en is je standpunt belangrijker dan de onbekende werkelijkheid". Nog steeds vind ik dat broeders en zusters die het niet met LHBTQ eens zijn, verkeerd zitten. Maar ook zij zijn christenen, mijn broeders en zusters. En ik ben ook niet feilloos, ik weet ook niet alles. Samen kunnen we elkaar in liefde aanvullen. Mijn Godsbeeld is tijdens deze periode niet veel veranderd. Ik geloof nog steeds in een goede en rechtvaardige God die de zonde haat. Ik geloof dat God mens werd in Jezus Christus, voorleefde hoe wij mens moeten zijn, stierf voor onze zonden, en opstond als overwinnaar. Ik geloof dat Gods wet tot zijn recht komt als wij hem liefhebben boven alles, en onze naaste als onszelf. Wat er wel veranderd is, is dat mijn visie op LHBTQ’ers nu ook past in dit godsbeeld. Het gaat niet meer over wat mag en wat niet mag, maar over de manier waarop de normen en waarden die je als christen hebt, bijdragen aan het welzijn van - en de liefde voor - de ander, en aan de eer van God.
