M.
Met open mond gaap ik naar de foto in de krant. De ouderwetse koekoeksklok in de keuken van mijn ouders tikt op de achtergrond onverstoorbaar verder, maar voor mij staat de wereld even stil.
Het beeld is gevuld met rijen mannen in bijna dezelfde donkerblauwe pakken; ze zitten vroom naast elkaar. Kreukloos gestreken en met stropdassen strak om hun kelen; een homogene massa grijze koppies, die een hekel aan mij heeft.
Tenminste, zo ken ik de verhouding en zo spreken de woorden uit de verklaring, die ze samen ondertekenden. Door hen word ik niet welkom geheten in Uw huis en lig ik links, want mij buiten het zicht is gemakkelijker te verdragen. Vandaag hebben ze samen een studiedag, wat suggereert dat er nog iets te leren valt, maar ik vrees van niet.
Kippenvel op mijn armen en een rilling langs mijn graat. Ik probeer mijn voeten te voelen op de koude tegelvloer, maar het lukt bijna niet; alsof ze gewoon verdwenen zijn.
Onbegrip voor de (stijgende) psychische problemen die "mijn soort" voor de kiezen krijgt, dapper fijn kauwt en met grote moeite doorslikt. Met daar bovenop vaak ook nog eens de ontkenning van onze worsteling. Wellicht zijn zelfs vijf heteroseksuele buitenechtelijke scharrels nog beter te verteren, dan één trouwe liefdevolle relatie tussen twee vrouwen. Of mannen. Zo tegen alle regels en hoe het "hoort" in. Zondig, afkeurenswaardig en zelfs een beetje smerig, bah!
Maar dat is jullie God, heren in feilloze kledij, geen uiterlijk smetje is op u aan te merken. Toch klapt u met een smak, keihard, de deur dicht voor uw medemens, die juist snakt naar steun en begrip. Want wat hebben wij het soms koud, en voelen ons moederziel alleen; buitengesloten en afgewezen kijkend naar de in ons gezicht gesmeten kerkdeur. Verboden toegang, voor alle regenbogers.
Mijn God is een heel andere, Godzijdank, en weet dat wij het moeilijk hebben. Al is Hij vaak slechts op de vage achtergrond aanwezig voor mij en krijg ik Hem maar moeilijk helder te pakken. Ben ik Hem vaker kwijt dan dat ik leiding of steun voel, nooit zal Hij ons afkeuren om liefde voor een ander mens. Want waar is dan die barmhartigheid, verdraagzaamheid, vergeving en acceptatie? Juist! Ver te zoeken.
Ik wens de 'blauwe pakmannen' wijsheid en vooral erg veel studie toe, met name in de kunde van tolerantie en inclusiviteit.
