Arjanne Burger. Interview met Caroline Visser.
Caroline is getrouwd en moeder van 4 kinderen. Ze heeft geen kinderen meer thuis wonen, wel past ze regelmatig op haar 3 lieve kleindochters, waar ze heel veel van houdt. Al 37 jaar werkt ze als verzorgende IG in een verpleeghuis met heel veel liefde en plezier. Ze houdt ervan, van het werk met de oudere mensen. Ook is Caroline graag thuis en dan leest ze graag een boek.
Als ik haar vraag wat haar betrokkenheid is bij de LHBT doelgroep, zegt ze:
“Mijn dochter van 25 heeft een vriendin. Hierdoor ben ik intensief betrokken bij deze doelgroep. In het dagelijkse leven kom je daar natuurlijk ook in aanraking mee, maar dan raakt het je niet zo persoonlijk als dat je een kind hebt die zo is.”
Caroline weet van haar dochter sinds haar 16e dat ze op meisjes valt. “Zij is me evengoed nog net zo lief, dat heb ik haar toen ook verzekerd.”
Verder vertelt Caroline
“Door alles wat zij meegemaakt heeft, hoopte ik toch, tegen beter weten in, dat het kwam door de omstandigheden. En dat zij ook toch nog eens echt verliefd zou worden op een jongen. Toen zij anderhalf jaar geleden vertelde dat ze verliefd was, was ik daarom ook enorm blij mee. Ze straalde en vertelde dat het een meisje was. Ik schrok hier erg van, hoewel ik het had kunnen weten.”
Caroline vervolgt
“Bovendien is zij een meisje dat altijd haar geloof serieus beleefd. Hierdoor was ik volledig in de war. Ik dacht: God zal haar wel duidelijk maken dat het echt niet kan. Dit gebeurde dus niet. Ik ben wel bijna een jaar erg in de war geweest, wat betreft mijn geloof. Ik snapte er niks meer van. Juist het kind dat zo dicht bij God leeft. Mag het echt niet of mag het toch wel? Ik heb het er heel erg moeilijk mee gehad. Ik heb me veel verdiept in de bijbel en preken erover geluisterd. Ook zijn we naar een dag van de kerk geweest, waar hier over gesproken werd. Zo kwamen we in contact met andere ouders. Ook in de kerk hebben we contact opgenomen met ouders die hetzelfde mee maken”.
“Inmiddels heb ik het wel geaccepteerd. Ik heb alles in de handen van God gelegd. Ook al snap ik niet alles, God weet wel alles. En ik ben er inmiddels wel van overtuigd, of het nu mag of niet, dat ook mensen die op deze manier leven toch bij Gods volk kunnen horen. Doordat ik het nu bij God kan laten heb ik er ook rust in gevonden”.
“Mijn dochter is welkom. Uiteraard! Want ik hou veel van haar. Inmiddels ook met haar vriendin. Dit heeft wel even tijd gekost. Maar de liefde van God voor ons, gebroken mensen, leert me dat hoe iemand ook is en/of leeft, een kostbaar schepsel is, door Hem geschapen. Dit geeft mij de vrijheid om ze beiden met liefde te ontvangen”. “Ook ben ik gelukkig altijd iemand geweest die de goede dingen van iemand ziet. En ik weet hoe zondig ik zelf ben, dus voel ik me niet verheven boven de ander. Wat ik wel zie, mijn dochter was zwaar depressief, en had een sociale angst fobie. Ze heeft intensieve therapie gehad. Ik zie haar veranderen van heel ongelukkig tot heel erg gelukkig. Dat doet ook wel heel veel met mij als moeder.”
Welk advies geeft u aan andere LHBT ouders/ kinderen in de omgang met elkaar?
“Advies, dat vind ik moeilijk. Maar één ding, laat je kind nooit los. Ieder kind heeft zijn ouders nodig. Het ouderschap eindigt niet als ze de deur uit zijn. Je kan je mening hebben. Die weten ze ook best als het goed is. Maar ze zijn zelf verantwoordelijk, en ze doen toch wat zij denken dat goed is. Je weet nooit waar alles nog eens toe leidt. God staat boven alles, en heeft een plan met ons. Bovendien, zoek mensen die hetzelfde beleven. Dit kan veel steun en herkenning geven. In de Korinthebrief staat ... “en het meeste van deze is liefde”.
"Ook wij hebben contacten met anderen hierover. Dat helpt echt ... om het te aanvaarden. Inmiddels kan ik prima, gezellig en ontspannen omgaan met de vriendin van mijn dochter. Dat is gekomen door gesprekken met andere ouders. Door het allemaal terug te leggen in Gods handen. Ook de tijd doet veel. Alles heeft zijn tijd nodig, ook om dit een plekje te geven”.
Comments