Gerard Amersfoort.
Zelden heb ik zo’n grote afstand gevoeld met mensen die om me heen in een zaaltje zaten. Nog meer vervreemdend was het idee dat een groot deel van mijn netwerk het grootste deel van mijn leven bestond uit deze mensen. Ik was aanwezig bij de studiedag ‘Bijbels denken over huwelijk en seksualiteit in 2019’ van de werkgroep Nashvilleverklaring.
In de sociale wetenschappen is in de jaren ’50 de contacttheorie ontwikkeld. Het idee is dat wanneer we elkaar beter kennen er minder vooroordelen zijn en er meer begrip is voor elkaar. Tussen reformatorische christenen en LHBTI-personen is dat contact wat mij betreft dan ook hard nodig. Dat is de reden dat ik op 12 september samen met andere LHBTI-personen op de studiedag over de Nashvilleverklaring aanwezig was, samen met vooraanstaande orthodox-gereformeerde en evangelische broeders.
Het was een bizarre ervaring. Ik hoorde hoe mijn liefdevolle relatie met Coen een onderdeel is van een opmaat naar een wereld waarin incest en pedofilie een geaccepteerde plek zullen gaan innemen.
Dat christenen die homoseksuele relaties oké vinden geen christenen zijn. Dat ik onrein ben en mezelf buiten het koninkrijk van God geplaatst heb. Dat transgender personen zichzelf boven God plaatsen omdat God geen fouten maakt -hoe kun je dat in vredesnaam uit je mond krijgen. En ik hoorde hoe zwaar deze orthodoxe christenen vervolgd worden om hun mening die toch niets anders was dan de enige onfeilbare, nooit veranderde waarheid.
Pijnlijk was het idee dat deze mensen, die het over de meest onnozele zaken oneens zijn en daarvoor kerken hebben laten scheuren, zich zo met elkaar verbonden voelen in de strijd tegen LHBTI-personen. Ik zeg hier bewust LHBTI-personen omdat ik op de dag meerdere keren het idee had dat deze mensen niet doorhadden dat het over personen gaat. LHBTI-ers zijn collega’s, de buurman, kennissen, de caissière en de organist van die leuke psalmzangavond. Maar nee, de LHBTI-beweging verwerd tot een gedrocht, een door de duivel geïnspireerde ideologie die christelijk Nederland poogt omver te werpen.
Gevoelens van wanhoop en medelijden wisselden elkaar af. Wanhoop omdat ik bang ben dat deze mensen ongevoelig, onverschillig en blind zijn en blijven voor het leed dat ze aanrichten. Medelijden omdat ze in grote angst leven. Maar meer nog brak mijn hart voor alle jongeren die opgroeien onder de leiding van deze mensen. Tegen wie, zo werd gedeclameerd -mochten ze de moed hebben om hun niet-hetero gevoelens te delen- het beste kon worden gezegd dat ze zichzelf moeten verloochenen en dichter bij God moeten gaan leven. Want als je echt dicht bij God leeft zal hij je rein maken. Lees: hetero maken. Meer mensverwoestend kan ik het niet bedenken. Want in het gereformeerde dogma zit nou eenmaal intrinsiek een groot schuldgevoel en zondebesef -“ik, ellendig mens”-, waardoor je, als het je niet lukt, je jezelf de schuld zal geven in deze slopende logica.
In de gesprekken die we in de pauzes en na afloop voerden ontmoette ik de Nashville-ers. En ontmoetten zij ook LHBTI-mensen. Mensen met wie je uiteindelijk altijd meer overeenkomsten hebt dan verschillen. Allebei hebben we het idee dat we het goede doen. Allebei zijn we overtuigd dat we God dienen met de dingen die we doen. Maar tegelijkertijd lijkt er een onoverbrugbare kloof. Het meest vervreemdende van de dag was voor mij hoe er werd gesproken over hoe, wanneer Jezus terug zal komen, er recht zal worden gedaan aan hen die onrecht zijn aangedaan. We zongen dezelfde liederen, maar met een gevoelswaarde en betekenis die in diametraal perspectief staan.
Waar de Nashville-ers zagen dat zij nu vervolgd worden, kon ik alleen maar denken aan die LHBTI-personen die radeloos en wanhopig zijn terwijl ze opgroeien in orthodox-christelijke milieus.
Een pastorale bijsluiter is nobel, maar als je medicijn een drug is, is dat een doekje voor het bloeden.
Het lijkt me beter om de mensen te ontmoeten over wie het gaat. Mijn relatie met Coen is niet hetzelfde als incest of pedofilie. Maar dat weet je niet als je Coen en mij niet kent. Als je ons enkel als onderdeel ziet van een pervers wereldbeeld in plaats van als een stel dat ruzie maakt over wie de vaatwasser inruimt; als voorvechters van de ‘homolobby’ in plaats van twee nuchtere jongens die er niets aan kunnen doen dat ze van elkaar houden. Dat sentiment zal blijven bestaan wanneer de angst om iets fout te doen voor God groter is dan je intrinsieke wil en capaciteit om je best te doen op zoek te gaan naar een eigen overtuiging waarin de menselijke maat beter vertegenwoordigd is. Tegen de mensen van de Nashvilleverklaring kun je 10 keer zeggen dat God liefde is, maar ze zullen 100 keer zeggen dat God ook rechtvaardig is en zonde niet ongestraft zal blijven. Dat de focus op zo’n
uitspraak met een uitleg dat homoseksualiteit en genderdysforie zondig is ultiem mensenlevens kan verwoesten doet minder ter zake.
‘Er gaan doden vallen.’, zei ik tegen de journalist van het Nederlands Dagblad. Maar zolang ik leef zal ik m’n best doen dat te voorkomen. Ik zal altijd proberen naar een ander te luisteren, ook al begrijp ik zo weinig van wat diegene zegt. We moeten in contact blijven, totdat Hij komt.
Gerard Amersfoort is opgegroeid in de reformatorische gezindte en heeft een relatie met Coen. Hij ziet het als zijn missie om LHBT'ers en christenen meer begripvol naar elkaar te laten zijn en wil dat doen door het gesprek aan te gaan en zijn ervaringen te delen.
コメント