Anita Verwoest: Interview met Co Peters.
Singer, songwriter, muzikant, ontwerper, zomaar een opsomming van de talenten van de Nijmeegse Co Peters. In september 2020 lanceerde hij onder de naam Hoogtediepte zijn debuutalbum ‘Genade vond mij’ en in februari verscheen de single en muziekvideo ‘Liefde is liefde’. Tijd voor een kennismaking met deze creatieve en bevlogen duizendpoot. We maken kennis via een online verbinding, omdat Co met zijn verloofde Niels op dat moment met een camper door Italië toert. Al vanaf het begin van ons gesprek weet Co mij te raken met zijn verhaal. Een verhaal over strijd, verdriet, maar ook over onvoorwaardelijke liefde en geloof. Bijzonder vind ik dat hij ondanks alles zijn liefde en passie voor God niet is kwijtgeraakt. Hij heeft hem juist geïnspireerd om door zijn liedjes en teksten heen zijn ervaringen te delen met de LHBT+-mens. Om hen te bemoedigen en hoop te geven en hen te laten weten dat God nog steeds eindeloos veel van hen houdt.
‘De God die mij doet leven’ is een energiek lied over levensvreugde. “Ik kan een intens gevoel van blijdschap krijgen wanneer er iets van God doordringt in mijn binnenste” beschrijft Co. Achter dit lied schuilt echter ook een verhaal over verliezen. Toen Co uit de kast kwam en een relatie kreeg raakte hij de kerk en zijn geloofsfamilie kwijt, waar hij meer dan twintig jaar aan verbonden was. Voor veel christelijke LHBT+-ers is dit helaas een herkenbaar verhaal. En in veel gevallen betekent dit ook het begin van het einde van hun leven met God. Omdat er binnen de kerkgemeenschap niet de ruimte en veiligheid is die ze nodig hebben, verlaten ze de kerk en verwatert vaak ook hun relatie met God. Onnodig veel mensen lopen hierdoor enorme schade op. En dat juist op een plek die bedoeld is om gevuld te zijn met liefde, acceptatie, ruimte en genade. Gelukkig is het met hem anders gelopen. Hij heeft God niet losgelaten en gebruikt zijn ervaring nu om van zijn geloof te getuigen, juist om LHBT+-ers hoop te geven.
Coming out
Co: “De kerk was voor ons gezin een belangrijk deel van ons leven. Wij gingen als gezin naar een evangelische gemeente en het was mijn passie om mij voor de kerk in te zetten. Ik speelde mee in het muziekteam van de kerk en later hielp ik ook met het vormgeven van het kerkblad, omdat ik een grafische opleiding volgde.” Op het einde van de basisschool ontdekte Co dat hij jongens interessanter vond dan meisjes. Maar als tiener wist hij ook al dat er voor homoseksualiteit geen ruimte was in de kerk. En ook in het gezin werd hier nauwelijks over gesproken. “Ik leerde als kind al dat de Bijbel hier duidelijk afwijzend over spreekt. Vaak werd dan verwezen naar de standaardteksten in de Bijbel hierover. Op mijn negentiende kreeg ik verkering met een meisje uit de kerk, waar ik drie jaar een relatie mee heb gehad. In die tijd hoopte ik nog steeds dat het wel goed zou komen en dat God mij zou veranderen. Ik vertelde dan ook tegen niemand waar ik mee worstelde. Pas op een tienerkamp in Duitsland kwam het hoge woord eruit. Ik was in gesprek met mijn broer die vroeg hoe ik mijn toekomst voor me zag. Ik vertelde hem toen dat ik niet wist of ik wel wilde trouwen en voordat ik het wist vertelde ik hem dat ik homo ben. Gelukkig reageerde mijn broer heel rustig en liefdevol en zijn we samen naar de gebedsruimte geweest om hiervoor te laten bidden.”
‘Verscheurd’
Co was er op dat moment van overtuigd dat er geen ruimte was voor een relatie met een man en dat dit betekende dat hij zijn hele leven alleen moest blijven en celibatair moest leven. Hij beëindigde de relatie met zijn vriendin en hij kwam uit de kast bij zijn ouders. Dat was zijn eerste coming out.
Vanaf zijn tienerjaren had Co tot God gebeden om hen te veranderen en ‘normaal’ te maken, maar dat was niet gebeurd en uiteindelijk accepteerde Co dat dit niet meer zou gebeuren en dat hij ermee zou moeten leren leven om nooit een relatie te kunnen hebben. Zo’n twaalf jaar later veranderde er iets. Al die jaren had Co celibatair geleefd en geloofde hij oprecht dat God dat van hem vroeg. Maar in 2013/2014 begon er voor Co een nieuwe zoektocht. Het werd voor hem steeds moeilijker om alleen te leven. Co: “Ik zei tegen God: als dit echt is wat U van mij vraagt, dan geloof ik dat ik het kan en dat U mij de kracht geeft om het tot het einde toe vol te houden. Maar dan wil ik wel zeker weten of U dit echt van mij vraagt en dat ik het niet doe uit angst of omdat het mij is aangeleerd. Rond die tijd was er een gastspreker in onze kerk die het boek ‘Verscheurd’ van Justin Lee via zijn Facebook pagina aanprees. Omdat hij regelmatig in onze kerk sprak, voelde het voor mij veilig om het boek te lezen. Ik wist daarvoor al wel dat er meerdere boeken over dit onderwerp waren, maar ik vond dat een beetje een eng gebied. Ik was bang dat ik dan iets zou gaan lezen wat in mijn straatje zou passen en dat ik mij op een hellend vlak zou begeven. Voordat ik het boek ging lezen heb ik gebeden en God gevraagd om mij te beschermen tegen eventuele dwaalleer of tegen dingen die mij van hem zouden kunnen afhouden. Het lezen van het boek heeft mij uiteindelijk niet alle antwoorden gegeven, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik kritisch naar de teksten in de Bijbel ging kijken en ze ging lezen in de context waarin ze geschreven zijn. Ook merkte ik dat dat er meer rust kwam over hoe God naar mij kijkt. Dat ik goed ben zoals ik ben en dat Hij onvoorwaardelijk van mij houdt. En dat Hij in elke keuze met mij is en ik daarom niet kan verdwalen als ik hem bij al mijn keuzes betrek. Ook merkte ik dat ik naar het hebben van een relatie toe groeide en na een lange zoektocht ontdekte dat er wel ruimte was in de Bijbel voor het hebben van een relatie.”
Verschillende standpunten
Zes jaar geleden kwam Co zijn huidige verloofde Niels tegen, waarmee hij volgend jaar in het huwelijk zal treden. Niels kwam op zijn pad via een facebookpagina van het jongerenplatform Beam van de EO. Niels is fotograaf en had destijds een afstudeerexpositie over ‘gay zijn in de Biblebelt’. “Niels komt zelf uit de Biblebelt en had in anderhalf jaar het proces van coming out (in de christelijke wereld) doorgemaakt, waar ik dertien jaar over had gedaan. Toen wij een relatie kregen moest ik aan veel mensen nog vertellen dat ik homo ben. ik had mijn zoektocht grotendeels alleen gedaan. Daardoor wist niet iedereen dat ik homo ben. In de kerk ben ik toen eerst in gesprek gegaan met iemand uit de kerkenraad die tevens een vriend van mijn ouders was. Ik vroeg hem om advies over hoe ik het gesprek in de kerk hierover het beste kon aanvliegen. Ik speelde in die tijd elke week in het aanbiddingsteam, leidde vaak de aanbidding en ik was actief in het jongerenwerk. Omdat ik de mensen in de kerk graag wilde meenemen in mijn zoektocht en hen de tijd wilde geven om dit proces te doorlopen, stopte ik een tijdje met al mijn taken. Inmiddels was ik ervan overtuigd dat beide standpunten (wel of geen relatie hebben met iemand van hetzelfde geslacht) vanuit de Bijbel net zo goed te verdedigen zijn. Ik begreep ook dat sommige mensen in de kerk hier anders over dachten en ik wilde hen graag de tijd geven om hier over na te denken. Dit proces van nadenken duurde bijna twee jaar. Uiteindelijk werd mij te kennen gegeven dat ik de aanbidding niet meer mocht leiden, zolang ik een relatie had. In de ogen van de oudsten leidde ik daarmee een zondige levensstijl en mocht ik geen podiumtaken meer uitvoeren. Dit is een hele heftige periode geweest. De zondagen daarop zat ik in de kerk, terwijl dit voorheen zelden voor kwam. Of ik speelde in de aanbiddingsband, of ik leidde de aanbidding of ik deed jongerenwerk. En nu zat ik in de kerk en werd er een oproep gedaan voor mensen voor de aanbiddingsdienst en mensen voor het jongerenwerk, terwijl ik dit altijd met zo veel plezier had gedaan! Het was trouwens niet zo dat iedereen in de kerk er hetzelfde over dacht. Er waren veel mensen in de kerk die zich hier tegen uitspraken en wilde dat ik weer in het aanbiddingsteam kwam.
Ook waren er mensen die de situatie lastig vonden, maar het geen belemmering voor mijn taak vonden. En tenslotte waren er mensen die vonden dat het kerkbestuur te soft was en dat ze mij de kerk uit moesten zetten. Na veel gesprekken met het oudstenteam en vergaderingen met de leden van de kerk over dit onderwerp, werd het oudstenteam eigenlijk steeds stelliger. In plaats van meer ruimte voor verschillende standpunten, werd het beleid hierover helemaal dichtgetimmerd.”
Talent
Co benadrukt dat dit hele proces veel pijn en moeite heeft gekost. “Voorheen was ik de hele week met taken in de kerk bezig en nu had ik helemaal niets meer. Niet dat mijn relatie met God afhing van mijn taken, maar het was er wel mee verweven. Toen dit allemaal weg viel moest ik een nieuwe weg vinden. Dit is een echte zoektocht geweest. Een van de dingen die me hierbij geholpen heeft is het contact met vrienden die een levend geloof met God hebben. Zij hebben mij geholpen om dicht bij God te blijven en open, transparant en kwetsbaar te zijn. We hebben nu een kleine kring die eens per drie weken bij elkaar komt. Een hele fijne groep, waarbij we als mensen samen op zoek gaan en niet alles bij voorbaat dichttimmeren. Ook ben ik weer liedjes gaan schrijven en gaan zingen. Tenslotte heb ik van God het talent gekregen om liedjes te schrijven en te spelen. Toen de kerk wegviel ben ik gaan nadenken over wat mijn hart raakt en wat een belangrijk onderwerp is in mijn leven. Dit is homo zijn in relatie tot geloof en kerk. Daarom ben ik begonnen met liedjes schrijven die over dit thema gaan. Die ruimte geven en prikkelen, juist bedoeld voor kerkverlaters. Voor mensen die thuis waren in de kerk, maar om de een of andere reden of door ellendige discussies zijn afgehaakt. Voor die mensen wil ik een stem zijn! Ik hoop dan ook dat zij zich in mijn liedjes herkennen en dat er een tijd komt dat mensen God niet meer kwijt raken door wat zij meemaken in de kerk. Je relatie met God is niet afhankelijk van de kerk waar je opgegroeid bent of waar je nu wel of niet meer naartoe gaat. Mijn verbinding met God is altijd gebleven en door mijn zoektocht ben ik een veel opener en echter mens geworden. Daar wil ik van getuigen, om alle LHBT+-ers hoop te geven. Of zoals Hoogtediepte zingt ‘De God die mij doet leven’ voor alle LHBT+’ers.
Onderstaande muziekvideo verbeeldt dit verhaal met bloemen, die loskomen van de aarde die hun vasthoudt. De video is ook te bekijken op www.hoogtediepte.com en op digitale platforms zoals Spotify en Apple Music.
Anita Verwoest is lid van het schrijversteam van Wijdekerk en trotse ouder van twee prachtzonen, waarvan de jongste homo is. De laatste jaren heeft zij zich verdiept in de kwestie LHBT+ en geloof. Van daaruit is zij tot de conclusie gekomen dat het hebben van een relatie met iemand van hetzelfde geslacht vanuit de Bijbel goed te verdedigen is. Vanuit haar bewogenheid en passie tegen onrecht draagt zij graag haar steentje bij aan acceptatie van de LHBT+-mens in de kerk.
Comments