Remy Jacobs.
Zalig de armen van geest want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
3. Zachte moedigen zijn wij.
Wij zijn de vrouwen en de mannen
die doorgaan met verlangen in de onrustige stad
waar woorden hebben gebroken
woorden sloegen, tonen van strijd
hingen aan de ramen en de bomen.
Niet langer, niet langer! - hoorden wij.
Wij zijn anders, niet dezelfden.
De klanken werden zachter
toen de klokkentoren sloeg
de tijd vooruit deed denken
liefde niet mocht sterven met de dood.
De harten gingen open
twee vrouwenogen, in man en vrouw
gingen harten open, werd de woede afgewend,
niet de ander die een ander is, niet dezelfde,
met zachte moed woorden geverfd
uit warme liefde, geschreven in het bloed.
Het verbond opnieuw gesloten
toen de wang werd toegekeerd,
geen woord gesproken, geen stem gehoord,
geen enkel geluid was te horen,
Alleen twee liefdevolle ogen, hart en nieren
aangeraakt, die sprekend en zwijgend de ander verstaan.
Wij zijn veranderd, niet de anderen
niet meer wie wij waren, een nieuwe andere taal
toch dezelfde, ongekend gelukkig
zacht in moedige kracht, misschien heldhaftig
omdat wij niet vergaten dóór te gaan, zelfs bij angst
op te staan, met hoop en in verlangen naar de stad, het land.
© LABYRINTHLYRICS Remy Jacobs, 2020
© met delen uit Die Winterreise van Schubert op gedichten
van Wilhelm Müller (1794-1827)
Comments