GEDICHT - Opgedragen aan allen die worstelen met (religieuze) trauma's uit het verleden

Johan Verweij

Kan ik een ogenblik met je praten

Een klein moment dichtbij je zijn

Je voelt je onbegrepen, eenzaam en verlaten

Getergd door ondraaglijke zielenpijn

Want achter je gulle lach en bos met krullen

Voer je een oneerlijke en onmenselijke strijd

Zoek je naar manieren om de leegte in jezelf te vullen

Verlang je naar iemand die jou écht begrijpt

Ze hebben je altijd doen geloven

Dat wie jij bent niet mag bestaan

Een verbod - opgelegd van hem daarboven

Niet wetend wat jou daarmee is aangedaan

Daarom wil ik je zo graag vertellen

Dat ook jouw bestaan er werkelijk toe doet

Er is zoveel moois om je voor open te stellen

Want de liefde is in zichzelf het hoogste goed

Kom veilig onder mijn vleugels schuilen

En laat je tranen vrijuit gaan

Jij hebt alle reden om te huilen

Om al wat je is misdaan

Laat het kind in jou herleven

En vertel me wie je werkelijk bent

Want als jij jezelf erkenning weet te geven

Ben je ten diepste geliefd, bemind en erkend