Mike van Ballegooijen.
Het was helaas een jaar wachten, maar we mochten weer. Afgelopen 1 oktober vond de zesde Wijdekerkdag plaats, wederom in Amersfoort. Voor mij was het de tweede keer dat ik naar deze dag ging. Ik moet toegeven dat ik het nog best wel spannend vond om te gaan. Ik was gelukkig samen met mijn vriend en ik had het geluk dat ik afgelopen zomer een aantal van de andere teamleden tijdens een teamdag in het echt had gezien. Ik ben normaal gesproken nogal spraakzaam en ik het gaat me makkelijk af om verschillende mensen te spreken. Maar vooral die eerste momenten, dat je nog een beetje ongemakkelijk de kat uit de boom kijkt, daar zag ik tegenop.
Met frisse moed liepen mijn vriend en ik naar de ingang van het gebouw, waar meteen de eerste spanning van ons afgleed. Bij de deur werden we namelijk hartelijk ontvangen met een lach en een knuffel van Miranda, de oprichter van Wijdekerk. Dat voelde meteen al als thuiskomen, waardoor we ons meteen erg op ons gemak voelden. Bij binnenkomst mochten we onze naam en persoonlijke voornaamwoorden op een naamkaartje schrijven en werd ons gewezen op de planning van de workshops die in de middag gegeven werden. We hebben snel even koffie gehaald en gekeken naar welke workshops we zouden gaan. Kort daarna werd er omgeroepen dat we naar boven konden voor de dagopening.
Na een hartelijk welkom werden de sprekers van deze Wijdekerkdag aan ons geïntroduceerd. Het waren Chris en Sieds van de podcast ‘Chris en Sieds zijn het!’. Samen met het publiek hebben ze een nieuwe aflevering van hun podcast opgenomen. Het thema “Get together” wat ook het hoofdthema van de dag was werd uitvoerig besproken. Leuk om een keer achter de schermen te kunnen kijken bij het opnemen van een podcast. Wat ook erg leuk was, was dat wij als publiek mee mochten doen door af en toe vragen te beantwoorden, door middel van rode of groene duimpjes. Ze waren lekker op elkaar ingespeeld en daar konden we als live luisteraars ook erg van genieten.
Tijdens de lunch hebben we leuke gesprekken gehad met verschillende mensen die naar de dag waren gekomen. Ik vond het mooi om te zien dat mensen met verschillende redenen naar de Wijdekerkdag zijn gekomen. Zo sprak ik een ouder van een LHBT-kind die was gekomen om meer te leren van en over LHBT-ers en andere ouders te spreken. Ook waren er enkele dominees van gemeenten die meer informatie over LHBT-onderwerpen wilden opdoen en daarom graag in gesprek gingen. Natuurlijk waren er ook veel LHBT-ers aanwezig, waaronder ik, die het mooi en fijn vinden om als christelijke LHBT-ers zo bij elkaar te zijn. In de kerk zelf kom je elkaar toch minder snel zomaar tegen, dus zo’n dag is een mooie manier om verschillende mensen te spreken.
Na de lunch was het tijd voor de workshops. Bij het aanmelden van de dag kon je je voorkeur opgeven voor één van de elf workshops die werden gegeven. Zo kon je ervoor kiezen om een wandeling te maken, om lekker creatief bezig te zijn, te dansen, maar was er ook veel keuze om je meer in een bepaald onderwerp te verdiepen. Wij zijn zelf naar de workshop gegaan die werd gegeven door Transvisie en naar de workshop over het vormgeven van je kinderwens. Tijdens de workshop van Transvisie werden er persoonlijke verhalen gedeeld en was er ook tijd om je eigen vragen te stellen. Het raakte me erg om te horen hoe hard je soms moet vechten om te worden wie je diep vanbinnen bent. Ik vind het zelf daarom ook belangrijk om als onderdeel van de LHBT-gemeenschap meer te leren van en over de letters van de afkorting waar ik mezelf niet mee identificeer. Ik hoop dat ik anderen daardoor ook beter begrijp of me beter kan inleven.
Bij de workshop over het vormgeven van je kinderwens werden we vooral zelf aan het denken gezet aan de hand van het persoonlijke verhaal van de workshopgever. Zou ik zelf kinderen willen en hoe dan? Ik vond het erg mooi en indrukwekkend hoe mensen hun eigen verhalen en ervaringen deelden tijdens de workshops. Fijn dat er een platform is waarbij dit soort gesprekken gefaciliteerd worden.
Na de afsluiting was er ruimte om nog wat te borrelen en mensen te spreken. Inmiddels waren we al lekker warm gedraaid en hebben we nog met een aantal mensen lekker gekletst. Je kon ‘s avonds ook nog mee eten met de Wijdekerkdag Tafeltijd editie, maar doordat het al een drukke dag was geweest, zijn we maar voldaan naar huis gegaan. Ondanks de spanning die ik van tevoren had, heb ik erg van de dag genoten. Het blijft bijzonder om met zo’n grote groep christelijke LHBT-ers en betrokkenen samen te zijn en zo’n mooie dag te beleven. Juist omdat je deze beide levensaspecten deelt, die elkaar prachtig aanvullen. Wat een feest als we hier in de kerken ook steeds meer van mogen genieten. Ik kijk nu alweer uit naar de editie van volgend jaar! Hopelijk jullie ook!
Σχόλια