Interview en fotografie door Carlos Alegria.
Enkele weken terug namen we afscheid van oprichter en oud-voorzitter Miranda Terpstra. Blij zijn we kennis te mogen maken met Elly van Wenum, de nieuwe voorzitter van Wijdekerk. Weliswaar een gekende en veel geziene dame in Dordrecht maar voor sommige onder ons nog wat onbekend. Tijd dus voor een wandeling in 'Dordt' om kennis te maken:
Haha, ik ben al een aantal jaren betrokken bij Wijdekerk hoor, helemaal nieuw ben ik dus niet. Volgens mij is het voor mij zelf allemaal begonnen ongeveer 15 jaar terug. Destijds ondertekende Gemeente Dordrecht het landelijke koploperconvenant voor homo-emancipatie. Men wilde zich onder andere richten op emancipatie binnen de orthodoxe kringen. Ik heb mijzelf toen aangemeld voor de stuurgroep. Zelf ben ik er namelijk van overtuigd dat wanneer je de kerk wil aanspreken je dit vanuit binnenuit moet doen. Samen met een collega-raadslid die ook een kerkelijke achtergrond heeft zijn we toen interkerkelijke bijeenkomsten gaan organiseren. Het thema was voornamelijk kerk en LHBT+, met name vanuit het oogpunt een veilige kerk te willen zijn. Hoe zorg je ervoor dat in jouw kerk alle mensen zich veilig genoeg voelen om hun gevoelens te delen en hoe gaan we daar vervolgens mee om. De bijeenkomsten raakten bewust niet aan de theologische discussies, dat is echt iets voor de kerk zelf vonden wij. Er was - en is - een heel duidelijk gedeeld belang: ook kerken willen namelijk dat hun gemeenteleden zich veilig voelen... Hoe voorkom je dat jongeren de kerk verlaten of soms zelfs erger... Ik zag een artikel over Ali Kersbergen in de krant en heb haar benaderd voor onze lokale werkgroep, ook omdat ze in Dordrecht woonde. Zij was actief voor 'Wijdeouders' en via haar leerde ik Wijdekerk kennen. Hier ben ik nu al een jaar of vijf actief. Uiteindelijk belde Miranda mij kortgeleden: of ik haar wilde opvolgen... Ik heb daar wel even over moeten nadenken omdat ik al behoorlijk druk ben, maar Wijdekerk heeft al langere tijd mijn hart, ik vind het een prachtige organisatie die - helaas - nog steeds ontzettend nodig is.
En druk is Elly zeker, komen we achter. Van haar werkzaamheden als bestuurder voor de stichting 'Samen Dordt', de diaconale vrijwilligersorganisatie van de kerken in Dordrecht, naar een master 'Herbronning Gereformeerde Theologie' aan de TUA (Theologische Universiteit Apeldoorn), tot lange afstandswandelingen en klussen. Hoewel dit laatste meer voor de ontspanning is zien we duidelijk dat Elly al veel langer in de wereld van bestuur en politiek meedraait:
Ik heb inderdaad bestuur- en organisatiewetenschappen gestudeerd. Ooit begonnen als consultant maar al vrij snel overgestapt naar de politiek. Voor de Tweede Kamerfractie van het CDA werkte ik een aantal jaar als persoonlijk- en beleidsmedewerker. Een ontzettend leuke en leerzame tijd. Toen ik moeder werd ben
ik gestopt met werken en een aantal jaar gemeenteraadslid geweest in Dordrecht. Ook heb ik in die periode veel bestuurswerk gedaan. Uiteindelijk ben ik weer gaan solliciteren en gestart bij 'Samen Dordt', eerst als coördinator, later als manager en inmiddels als directeur-bestuurder. Onze organisatie vertegenwoordigt de kerken bij de verschillende overlegtafels binnen het sociaal domein en faciliteert diverse kerkelijke hulpinitiatieven, denk aan voedselhulp, burenhulp, buurtwerk, jongerenwerk, gastopvang, straatpastoraat en hulp aan vluchtelingen. Het mooie van zo’n vrijwilligersorganisatie vind ik dat je het echt samen doet, iedereen neemt verantwoordelijkheid en pakt een deel op. Ik zie dit ook duidelijk in Wijdekerk terug. Er zijn ontzettend veel betrokken teamleden die allemaal meedoen. Het is echt een hele mooie mix van mensen waar iedereen zich welkom en gezien weet, of je nu LHBT+ bent of cis-hetero.
Elly is niet van plan Wijdekerk grondig te gaan veranderen. Wel ziet ze veranderingen in de samenleving die ook Wijdekerk raken:
Er is een enorme verharding die lijkt te ontstaan doordat mensen steeds meer in hun eigen bubbel leven. Dat je ook een verantwoordelijkheid hebt voor mensen die verder van je afstaan lijkt helaas niet meer iets van deze tijd. Ik ben gewoon bang dat als zoiets doorzet wij met elkaar door een morele ondergrens zullen zakken. Calvijn
schrijft mooie dingen over de zichtbare en de onzichtbare kerk van Christus. De onzichtbare kerk is de gemeenschap der heiligen waarvan alleen God kennis heeft en die dwars door de kerken heen loopt. De zichtbare kerk is de gemeenschap die aan ons gegeven is ter versterking van ons geloof. We zijn binnen de kerk aan elkaar gegeven om elkaar op te bouwen. Je kan kritiek hebben op de kerk of op mensen binnen de kerk, maar we zijn nu eenmaal een familie, dat betekent ook dat je elkaar zo goed en zo kwaad als dat gaat verdraagt als broeders en zusters in het geloof...
Het #samenzijnwijdekerk strekt zich ook uit tot de mensen waar we soms moeite mee hebben. We zijn geroepen om onze naaste lief te hebben, dus laten we alsjeblieft in ieder geval binnen de kerk proberen te vergeven en liefdevol met elkaar om te gaan. Dan haal ik ook graag Kolossenzen 3:13-15 aan. Prachtige teksten over verdraagzaamheid, vergeving, eenheid, liefde en de vrede van Christus... Die vrede is een baken van rust, juist in tijden van crisis. Ik heb ervaren dat als je zelf met lege handen staat en geen idee meer hebt hoe het verder moet, er altijd weer een deur opengaat. God laat je niet alleen, daar mag je zeker van zijn.
Twijfel aan God kent Elly niet, ze spreekt haar optimisme uit over hen die in deze samenleving juist tégen de stroom inzwemmen en deelt nog een boodschap van hoop:
Nee, ik twijfel niet aan God. Hij is mijn fundament. Ik twijfel soms wel aan mijzelf, versta ik Zijn stem wel goed? Zit ik nog op de goede weg? Maak ik mezelf er niet te makkelijk van af? Ik probeer in mijn leven van de talenten die ik heb gekregen van God zoveel mogelijk te maken en Hem zo goed mogelijk te dienen. We schieten als mens soms tekort maar dat er steeds mensen blijven opstaan geeft hoop. Er zijn zoveel initiatieven gericht op hulp aan mensen die tussen wal en schip vallen. En als het nodig is, staan er honderden vrijwilligers klaar om schouder aan schouder de klus te klaren. Of het nu om hulp in coronatijd of om de opvang van Oekraïners gaat. Dan vallen de verschillen weg en gaan we er gewoon samen voor. Dat samen vind ik mooi, dat de overheid, seculiere organisaties, burgerinitiatieven, kerken, moskeeën en bedrijven samen de rijen sluiten om te helpen wie dat nodig heeft.
Ik geloof sterk in de voorzienigheid. Niets gebeurt buiten God om. Het goede niet, maar het kwade ook niet. Niet dat we als marionetten leven, maar je mag er wel zeker van zijn dat God élke stap van je weg naast jou staat. Er is geen reden tot angst, de toekomst ligt in Zijn hand, je kan je er met een gerust hart aan overgeven.
Comments