Mike van Ballegooijen.
Eerlijk is eerlijk, ik moet zeggen dat ik het wel fijn vind dat de feestdagen weer achter de rug zijn. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik ben echt wel fan van de kerstdagen. Ik houd erg van kerstliedjes, de zoetsappige kerstfilms en het samenzijn met familie en vrienden. Maar deze dagen zijn ook vaak een reden voor gedoe en geregel. Sinds ik een schoonfamilie heb, moeten we ruim van tevoren plannen bij wie van onze ouders we de kerstdagen doorbrengen. Of gaan we ze verdelen? Wordt het alleen even op de koffie, of eten we mee? Misschien de belangrijkste vraag is nog bij wie we de eerste en tweede kerstdag doorbrengen, want ‘vorig jaar waren jullie die dag toch al bij de ander’. Je snapt wel dat het minder zorgeloos is, dan voorgaande jaren. Maar het is het allemaal waard, zo’n extra familie.
Mijn vriend en ik keken deze kerst ook een van die zoetsappige kerstfilms. Het was de film “Single all the way” die op Netflix staat. Mijn moeder had hem ons ook al aangeraden. Niet omdat ze hem al had gezien, maar omdat de hoofdrol werd ingevuld door een homoseksuele man. Nu zijn er relatief gezien al weinig films met LHBT+ hoofdrollen, maar kerstfilms in dat genre zijn er bijna helemaal niet. Ondanks dat mijn vriend en ik bang waren dat het weer over een stereotype zou gaan, zijn we hem toch gaan kijken. De film gaat over een homoseksuele man die voor de Kerst teruggaat naar zijn familie. Zijn familie vraagt tijdens de kerstdagen altijd of hij al een relatie heeft (wie is dit niet overkomen!) en hij is daar eigenlijk wel klaar mee. Hij vraagt zijn huisgenoot (ook homo) of hij met hem mee wil gaan en zich als zijn partner wil voordoen. Hij weet ondertussen niet dat zijn huisgenoot gevoelens voor hem heeft. Als ze bij zijn ouderlijk huis thuiskomen, blijkt zijn moeder een date voor hem te hebben gefikst. Hoe zou dat goedkomen?
Ik zal de plot van de film niet verder voor jullie vertellen, maar ik kan wel alvast verklappen dat er voor alles een oplossing is. Zelfs mijn vriend en ik, terwijl we voor het kijken nog sceptisch waren, hebben genoten van deze film. Er zitten genoeg verrassingen in om ervoor te zorgen dat je popcorn snel op is. Ik was van tevoren natuurlijk bang dat elk gay personage wat langs kwam een stereotypering zou zijn. Ik vind het namelijk belangrijk dat er een goede representatie is van LHBT+ personages in films en series. Te vaak wordt zo’n personage veel te veel uitvergroot en “te vrouwelijk” afgebeeld. Niet dat daar per definitie iets mis mee is, maar ik kan me zo voorstellen dat sommige mensen en LHBT+’-ers hier toch door afgeschrikt worden. Voor mij was een personage met een actieve rol en een goed opgebouwde persoonlijkheid juist het signaal geweest dat het oké was om te zijn wie ik ben. Maar gelukkig kreeg ik ongelijk over de film en waren de personages minder oppervlakkig en stereotype dan eerst gedacht. En dat is een goed teken!.
Gelukkig vinden we tegenwoordig steeds meer representatie en rolmodellen van de LHBT+ gemeenschap op het internet en over wat we leren op school. Goed dat dit zich steeds blijft ontwikkelen. Wat ik vooral heel mooi is, is dat er tegenwoordig meer is dan alleen lesbisch of homo, maar dat alle verschillende letters van LHBT+ aan bod komen. Ook in de kerken mogen LHBT+-ers steeds meer een plek hebben. Kijk maar naar de 600 kerken die inmiddels op de Wijdekerk kaart staan. Echt geweldig nieuws! Op zo’n moment denk ik dan ook weer terug aan Kerst, waar we gedenken dat Jezus naar de aarde is gekomen om ons te redden. Hij kwam voor iedereen en gelukkig wordt deze wetenschap steeds breder gedragen. Dan wordt Kerst veel meer dan al het geregel en geplan. Net als dat die hoofdpersoon zijn vriend mee mocht nemen en dat mijn vriend en ik samen Kerst mochten vieren, mogen wij ook bij Jezus komen. En dat wens ik iedereen toe!
Comments