top of page

Sarah, geen pride, gewoon trots

Natasja Schreuder.

Het is de dag voor vakantie als mijn 13-jarige stiefdochter, haar moeder en ik op het grote bed liggen te kletsen. De laatste maanden van de brugklas hebben Sarah ten positieve veranderd. Die conclusie hadden haar moeder en ik natuurlijk al getrokken door de manier waarop dit meisje zowel lichamelijk, sociaal en als puber ontwikkelde, zelf haar valkuilen qua studeren ontdekte en op het laatste moment daar de koordjes nog even aantrok. Ze gaat zelfverzekerd met stabiele vriendinnen het nieuwe jaar in én is dit jaar openlijk uit de kast gekomen op school. Eigenlijk praten we over alles waar ze een jaar geleden nog doodsbang voor was maar waar ze nu met opgeheven hoofd naar terugkijkt. We zijn trots op haar. En eigenlijk is dat de context van dit gesprek. Pride. Onaangepast pride op die meid. ´Weetje, eigenlijk was afgelopen jaar maar vaag als het om geaardheid ging...´

Moeder en ik kijken elkaar betekenisvol aan. ´Nou... aan jullie ben ik na 2 jaar wel gewend. Maar het blijft een beetje raar dat ik al veel eerder dan mama wist dat ik op meisjes val...´ ´Wat is daar raar aan dan?´ Ik kan een vragende wenkbrauw naar mijn lief niet onderdrukken. ´Nou, op school is het allemaal zo bijzonder en speciaal. Het voelde nu alsof ik uit de kast móest komen. Er is veel aandacht voor gays en queers en ook ik heb natuurlijk de vlag op mijn kamer... Maar ik wist gewoon van mijzelf dat ik op meisjes viel, nog voordat ik er een woord voor had. En nu is het ineens pride en weet ik wat voor woorden er allemaal aan gegeven worden´ ´Is dat niet oke dan?´ sluit moeder aan. ´Jawel en door jullie voelt het alsof het hoort, ook als gezin...´ ´Maar...´ brandt onze nieuwsgierigheid.

´Die vlag op mijn kamer is genoeg. Die is voor mij. Ik hoef geen pride polsbandjes, riemen of gesprekken op school wie mijn girl celeberty crush is, of uitleggen dat ik 2 moeders heb en ook een vader.´ Het is even stil. ´Het is gewoon maar een klein stukje van wie ik ben. Toch?´ Ze kijkt ons één voor één aan. Ik glimlach en voel wat moeder zegt. ´Trots lieverd. Geen pride. Maar gewoon zó trots op jou.´

 

Natasja Schreuder (36) is schrijfster en werkzaam bij het Leger des Heils. Als maatschappelijke duizendpoot en bekeerde hetero ;) altijd op zoek naar verhalen die soms bevraagd, altijd verteld, intens geleefd en tot slot belicht moeten worden. Nieuwsgierig? Kijk eens op www.mensenverhaal.com


 

Comments


Commenting has been turned off.
Vind je een reactie ongepast?
Meld het!
Vind je een reactie ongepast?
 
Meld het!
samen zijn wijdekerk

Stichting Wijdekerk

info@wijdekerk.nl

KvK : 70255547

IBAN : NL78 RABO 0197 9480 06

RSIN : 858217946

Proclaimer

Wij vinden het belangrijk dat iedereen zijn/haar verhaal hier kan delen. Dit staat los van de mening van het team over de inhoud. Het is niet aan ons om te oordelen maar om, in navolging van Jezus Christus, elkaar in liefde te aanvaarden. 

 

Auteurs zijn altijd zelf verantwoordelijk voor de inhoud van hun verhaal. Wij als team doen ons uiterste best correcte en authentieke bijdragen op deze website te plaatsen. Als je onjuistheden en/of fouten constateert, dan verzoeken wij je dit bij ons te melden via het contactformulier. Wij zullen deze dan zo snel mogelijk herstellen.

Privacyverklaring

Wij gaan vertrouwelijk om met alle informatie die je ons geeft. Persoons- of adresgegevens gebruiken wij alleen voor het doel waarvoor je ze hebt verstrekt.  Zie hier voor onze volledige privacyverklaring.

© Copyright 2016-2025 | Stichting wijdekerk
bottom of page